Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

άσκοπος αιφνιδιασμός

είχαν πει να συναντηθούν κατά τις 4. αυτό σήμαινε ότι κατά τις 3 θα έπρεπε να ήταν και πάλι καθ' οδόν κάτι το οποίο από την αρχή δεν την χαροποιούσε. αλλά άξιζε για μια όμορφη βόλτα, διπλα στην θάλασσα, έλεγε και ξανάλεγε μέσα της.
κατά τις 3 και κοίταξε το ρολόι και το είχε πια αποφασίσει. μετά από λίγο στάλθηκε και το απαραίτητο μήνυμα και πια ήξερε πως θα κυλούσε η υπόλοιπη μέρα. καμία έκπληξη και κανένας αιφνιδιασμός δεν την περίμενε.
όμως χτύπησε το κινητό. το σούπερ μυαλό νο1; τέτοια ώρα; "θες να έρθουμε να σε πάρουμε; πάμε με το αυτοκίνητο!" και μετά από κανά νάζι κ την επιβεβαίωση ότι -ενώ μπαίνουν σε κόπο- δεν έχουν θέμα για τον κύκλο το τηλέφωνο έκλεισε με την ριτή εντολή από την μεγάλη αδερφή. "Ντύσου. Αναπάντητη για να κατέβεις!".
ντύθηκε. φτιάχτηκε. περιποιήθηκε. έβαλε φακούς. έφτιαξε τσάντα με τα απαραίτητα.
και περίμενε.
και γρηγορότερα απ' ότι περίμενε χτύπησε το τηλέφωνο και  το κατέβα-είμαστε-από-κάτω που περίμενε, έγινε έχει-άπειρη-κίνηση-και-έχουμε-κολλήσει-ενώ-έχουμε-κάνει-μόνο-την-μισή-απόσταση και η γρήγορη απάντηση της γυρίστε-πίσω-μην-παιδεύεστε ήρθε χωρίς σκέψη και δισταγμό. και μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, χμ... έβαλε τις χουχουλιάρικες πιτζάμες της, έβγαλε τους φακούς, έπιασε τα μαλλιά έναν ακατάστατο κότσο. καμία έκπληξη και κανένας αιφνιδιασμός δεν την περίμενε. 
ξαναέκατσε μπροστά από τον υπολογιστή. θα έβλεπε από εκεί το ηλιοβασίλεμα.

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

δύο πράγματα

πρώτον...
να με συμπαθάς, αλλά να ξέρεις ότι
 αυτή είναι η αλήθεια :)

δεύτερον. . .
το τραγούδι που με ξεσηκώνει όποτε και να το ακούσω, στην τέλεια αυτή βερσιόν:

καλό βράδυ :)