υπαρχουν τα ατομα που τα αγαπας και το ξερουν. τους το δειχνεις και το εισπρατουν.
υπαρχουν και αυτα ομως που ειναι τοσο σημαντικοι παραγοντες στην ζωη σου αλλα δεν το ξερουν. δεν σε εχουν αφησει να τους το δειξεις και γιαυτο δεν το εμαθαν ποτε.
σε σενα λοιπον αδερφακι που δεν ξερω αν το ξερεις. που δεν ξερω αν θα το μαθεις ποτε. γιατι δεν ειναι οτι δεν ξερεις οτι σε αγαπαω...προφανως...αλλα σιγουρα δεν ξερεις ποοοοσο πολυ σαγαπαω.
και ξερεις τι με φοβιζει?αν θα το μαθεις τελικα ποτε. αν ποτε θα κανουμε παρεα σαν φιλαρακια. αν ποτε θα τρεξεις να μου πεις το προβλημα σου. αλλα δεν ανησυχω για κατι. δεν ανησυχω για σενα. εισαι σκληρο καρυδι και οτι και να γινει τα βγαζεις περα. γιαυτο κιολας θεωρουσα παντα οτι δεν με χρειαζεσαι. οπως πουχου χρειαζομαι εγω τον σπορο που τον τελευταιο χρονο εχει εξελιχθει το πραγμα ετσι και εχουμε κολλησει. και ξερεις ποσο μου αρεσει? ποσο την βρισκω να γυρναω σπιτι και να ξερω οτι εχω τον σπορο να του τα πω? και ξερεις πως θα αντιδρασει ο σπορος αν μαθει οτι τον αποκαλω τωρα ετσι? και θυμασαι που το σουπερ-μυαλο νο1 την φωναζε ετσι?αφου πρωτα φωναζε και εμενα?οπως με φωναζε και μπομπιρα και ολα αυτα τα χαριτωμενα(μπλιαξ!) που συνηθιζει κατα καιρους. οποτε ας την μετανομασουμε σε "ντεκι" οπως την αποκαλει και η νεα γενια. αλλα ξερεις γιατι με εχει πιασει αυτο το παραληρημα και παλι? γιατι εγω σε εχω αναγκη στην ζωη μου. σε χρειαζομαι στην καθημερινοτητα μου. και αυτος ειναι ο λογος που με πιανουν οι κρισεις κατα καιρους. και εχω τις φιλεναδες μου να λενε οτι εχω κολλημα μαζι με τις αδερφες μου και ολα τα καλα. και βασικα ξερεις γιατι εχω θεμα? γιατι παντα ενοιωθα απεξω. και κλαμα που εχω ριξει για το θεμα. δεν θες να ξερεις!
οπως και δεν θα μαθεις και αυτα...μονο τυχαια μπορει να τα μαθεις. γιατι εγω δεν θα σου το πω ποτε.
αλλα αμα τα μαθεις μην φρικαρεις. απλα θα ηθελα να ηξερες οτι τωρα που κατι δεν παει καλα στην ζωη σου, σε εχω εννοια. μεγαλη. αυτο
και εσυ που διαβαζεις γνωστος ή μη....μην νομιζεις οτι με εχει πιασει καταθλιψη...μπα...πανε αυτοι οι καιροι...απλα επρεπε να εκφρασω αυτον τον συρφερτο απο λεξεις που ηταν μεσα στο κεφαλι μου.
και εσυ που διαβαζεις γνωστος ή μη....μην νομιζεις οτι με εχει πιασει καταθλιψη...μπα...πανε αυτοι οι καιροι...απλα επρεπε να εκφρασω αυτον τον συρφερτο απο λεξεις που ηταν μεσα στο κεφαλι μου.
και οπως λεει το τραγουδι απο την κατασκηνωση με την παραπανω μελωδια...
ολα θα αλλαξουν,
θα φτιαξουν,
θα ανατραπουν.
:)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου