ενα αλλιωτικο 24ωρο.

παρασκευη βραδυ.

και οπως καθε φορα, αναμενοντας την αναχωρηση για την κατασκηνωση, ετοιμασα τα πραγματα μου τελευταια στιγμη, αργησα να ξαπλωσω και (φυσικα!) δεν μου κολλουσε υπνος!ειναι κατι το δεδομενο πια...δεν ξερω γιατι ακομα με ξαφνιαζει.

και πηγαμε στο aftercamp (or afterSkyCity για μας). περασαμε ομορφα...πολυ ομορφα!

και το συνειδητοποιησα οταν φευγαμε...οπως καθε φορα, μια κακοδιαθεσια με περιεβαλλε και ας προσπαθουσα να την ξορκισω για να χαρω και τις τελευταιες στιγμες.

και τοτε καταλαβα ποσο ομορφα περασα. εκεινη την στιγμη. τη στιγμη που μπηκαμε στο αυτοκινητο με την αδερφη μου και τις ξαδερφες μου να παμε σπιτι. καθως καθομασταν στριμωχτα στο πισω καθισμα κοιταξα το σημειο που ενα 24ωρο πριν ηταν η συναντηση για την αναχωρηση. και ενιωσα λες και δεν ειχα ζησει τιποτα ενδιαμεσα. μα πως?ηταν ενα γεματο 24ωρο. οπως ημουν και εγω. μεσα μου. γεματη. γεματη κουραση, γκρινια απο τα εφηβακια μου, αγαπη και αγκαλιες, υποσχεσεις για την επομενη συναντηση, χαρα που ημουν μαζι τους, ηρεμια. μια ηρεμια που μονο η κατασκηνωση μπορει να μου προσφερει...να μου γεμισει αυτην την μπαταρια. με τον δικο της τροπο. μαζι με την κουραση μαζι με ολα. ανεξηγητα και ομορφα.

γιατι απλα κατι εχει αυτο το μερος που δεν μπορω να το εξηγησω. 

κατι δικο μου. 

καλο βραδακιι:)