μετά ξύπνησα

και είναι από εκείνες τις μέρες που δεν πρέπει να μου μιλάει άνθρωπος. που η γκρίνια είναι το μεσαίο όνομα μου. που με ενοχλεί -όπως έλεγα στον έκπληκτο συμφοιτητή μου το πρωί- που το πλακάκι το κόκκινο που πατάω είναι εδώ και όχι εκεί. τι δεν σας έχει συμβεί; κρίμα είσαστε. άσε που δεν μπορώ να περάσω τις φωτογραφίες που έβγαλα το Πάσχα στο πισί. αυτό που το πας.. είναι να μην σκας...;
αλλά  βρήκα ένα τραγούδι που έψαχνα καιρό.
αυτό.

καληνύχτα.