about feelings

σου πα οτι θα γραψω αυτο το ποστ. ετσι για πλακα. κ αληθεια λεω φιλη 
δεν το εννοουσα. στην πραγματικοτητα γελαγα απο μεσα μου. 
κ προχωρωντας καταλαβα ποσο θαπρεπε να το κανω. ποσο θα θελα 
να στο φωναξω. ΠΡΕΠΕΙ να μιλαμε για τα συναισθηματα μας, 
αλλιως μας πνιγουν. ειναι κατι που πιστευω ακραδαντα. κ τον 
τελευταιο καιρο θυμηθηκα ποσο σημαντικο ειναι. να μιλαμε κ να 
τα μοιραζομαστε με ατομα που θα μας καταλαβουν. να τα συζηταμε 
με ατομα εμπιστοσυνης. να τα συζηταμε ακομα κ με τον εαυτο μας. 
ειναι ενα βημα παρακατω. ενα βημα προς στην απεγκλωβιση απο αυτα. 
γιατι ναι πολλες φορες μας φυλακιζουν. 

Καποτε το σουπερ μυαλο νο1 μου χε πει(το χω ξαναγραψει;;) 
"βρες τον τροπο να επικοινωνεις με τους γυρω σου!!" κ το χα 
γραψει σενα χαρτακι κ το ειχα κολλησει πανω στο γραφειο μου. 
επιασε τοπο...δεν το ξεχασα. ερχεται πριν λιγο καιρο ο κυριος "ξεμπλοκαρε" 
κ μας λεει "τα συναισθηματα ειναι μια προειδοποιηση. σαν το λαμπακι 
που αναβει στο αυτοκινητο οταν κατι δεν παει καλα".
 
ετσι ειναι καλη μου φιλη. κ ναι αυτο το ποστ ειναι για σενα. ειναι γραμμενο 
στο κινητο καθως φευγω με το μετρο για το σπιτι μου. ειναι για εκεινη την ακυρη 
κουβεντα που πεταξα τυχαια. για ολα αυτα που τοσο καιρο δεν σου χω πει κ 
εχω παραπονο αλλα κυριως για ολες εκεινες τις φορες που θαθελα να σε παρω 
αγκαλια κ με αποπηρες. για κεινες που δεν σου εστειλα μνμ γ βολτα απο φοβο 
μην με αποπαρεις κ για κεινη τη φορα που ηρθα μεχρι το σπιτι σου με πιτζαμες 
αλλα δεν το εμαθες ποτε γτ φοβηθηκα και παλι την απορριψη. ηταν τοτε που 
συνειδητοποιησα ποσο δεν χωνευω την απορριψη κ γιαυτο δεν κανω τοσα κ 
τοσα πραγματα με αλλες προφασεις ως ασπιδα.

κ γιατι στα γραφω εδω; γιατι καποια στιγμη θα τα διαβασεις. βασικα 
θελω να τα διαβασεις. αφου δεν προκειται ποτε να με αφησεις να στα πω. 
αυτα. κ ενα σαγαπω με μια αγκαλια.