εδώ σε θέλω κάβουρα

θέλω να ακούω μουσική όλη την ώρα. από paramore και pink ή the voice uk και alex&sierra μέχρι Χατζιδάκι κ κλασσική. ανάκατα και όλη την ώρα. ανάλογα με το τι μπορώ να διαβάσω εκείνη τη χρονική στιγμή Δt που θα πρέπει να μείνω συγκεντρωμένη. 

και πρέπει να παίζω μουσική κάθε μέρα. αλλά δεν το κάνω. ή δεν έχω κέφια ή δεν προλαβαίνω.αλλά αυτό ας μην το μάθει η κυρία-του-πιάνου γιατί άντε να την ακούω μετά... είναι το πιο απλό παράδειγμα για το πως ένας άνθρωπος μπορεί να σε αγχώσει μέσα σε δευτερόλεπτα και απίστευτα πολύ. τι θα κάνω με την περίπτωσή της; προς το παρόν την πάπια....σε δυο βδομάδες που έχω μάθημα θέλω να με δω...

και τι θα γίνει με το κομμάτι-solo για τη βιβλιοθήκη του μεγάρου; και να μην μου φωνάξει η υπέροχη-αγαπημένη-υπερτέλεια-κυρία-του-βιολιού, πρέπει να είναι τέλεια διαβασμένο...τέλεια; και να παιχτεί τέλεια;;δεν υπάρχει αυτή η λέξη. δεν μπορεί να υπάρχει σε πρόταση που μιλάει για μένα και το βιολί. ή οποιδήποτε άλλο πράγμα τελευταία. (σημείωσε να θυμηθείς να τονώσεις την αυτοπεποιθηση σου τσεκ ).

και γιατί τα γράφω όλα αυτά; γιατί μετά από δύο μήνες που έχω να γράψω....ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΑ??? 

φταίει το διάβασμα; η πασχαλινή εξεταστική; που νιώθω τύψεις που δεν θα διαβάσω μία μέρα;;που είναι...η Κυριακή του Πάσχα;;; ή που θα θελα να μουν αλλού τώρα;;; και την επόμενη εβδομάδα;;;και όχι κολλημένη σε μία καρέκλα και μπροστά από βιβλία, σημειώσεις και τα κυκλώματα της ηλεκτρονικής.

κ πάλι μου έρχεται στο μυαλό αυτή η φράση  (που έλεγε μονίμως η μαθηματικός στο σχολείο)...

εδώ σε θέλω κάβουρα...να περπατάς στα κάρβουνα.

Καληνύχτα :)