θα κατσεις μαζι μου στο πουλμαν?

το απογευμα φευγουμε!εκδρομη:)
και αφου ειναι εκδρομη στελεχων εγγυαται επιτυχια! θα μαστε κοσμος και ντουνιας, αλλα παντα σου ερχεται μια ερωτηση στο μυαλο... "με ποιον θα κατσω στο πουλμαν?" στο σχολειο παντα με τυραννουσε αυτη η ερωτηση...βασικα η απαντηση της ηταν τοσο κρισιμη για μενα!!στο δημοτικο δεν θα με ελεγες κοινωνικη! σε συνδιασμο βεβαια με το γεγονος οτι παντα ζαλιζομουν και γιαυτο καθομουν ή διπλα στη δασκαλα(σπασικλακι) ή το πολυ στην δευτερη σειρα... υπηρχε παντα ενα θεμα! ε...στο γυμνασιο δεν θυμαμαι ποσο βελτιωθηκαν τα πραγματα αλλα αρχισα να συμβιβαζομαι και να καθομαι ολο και πιο πισω...μεχρι το λυκειο τα ειχα καταφερει περιφημα αλλα τοτε αρχισαν τα μαγκακια της υποθεσης να πιανουν την γαλαρια οποτε και παλι στην μεση βρισκομουν!τοσος κοπος, μοχθος και αγχος για το τιποτα...φτου!
αλλα μην ανησυχειτε!περσι καταφερα και εκατσα στην γαλαρια πηγαινοντας ωρωπο στο σπιτι της ξανθομαλλουσας!αλλα τι να το κανεις...εκει μετα την μαλακασα εχει κατι στροφες....που ημουν ετοιμη για το μοιραιο...ευτυχως φτασαμε και περπατησα λιγο, εισπνοη-εκπνοη, εισπνοη-εκπνοη και ολα εγιναν καλυτερα! οπως τοτε μου καναμε κατι απιστευτα μεγαλα ταξιδια για το μπόι μου με την φαμιλια και ζαλιζομασταν και κατεβαιναμε και οι τεσσερις απο το αυτοκινητο ζαλισμενες και περπαταγαμε μεχρι λιγο πιο κατω με την μαμα οπου ερχοντουσαν οι αλλοι με το αυτοκινητο και μας περνανε για να συνεχισουμε τον μακρυ δρομο!!
και αυτη την φορα ολα καλα!βρηκα με ποιον θα κατσω!και ετσι ολα θα ξεκινησουν ομαλα και ομορφα σε αυτην την εκδρομη!γιατι παντα εχεις την εννοια ποιο φιλαρακι θα ειναι διπλα σου...να μιλησεις, να γελασεις, να πεις μπουρδες, να σωπασεις, να ακουσεις μουσικη για να καταφερεις να ξεζαλιστεις και να κοιταζεις εξω απο το παραθυρο τα τοπια να μενουν πισω. να εχεις διπλα σου εναν φιλαρακο σαν τον Γουντι και να τραγουδατε "οταν η τυχη σου θα ναι φευγατη και εσυ μακρια απο το ζεστο σου κρεβατι, τοτε θυμησου την χρυση συμβουλη...εγω και εσυ μαζι!"