Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

rode

Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε αύριο γράφω. το λέω μπας και το καταλάβω και κάτσω να δω τίποτις έστω και τελευταία στιγμή. έχω πιει και καφεδάκι για να αντέξω. εδώ γελάμε.
και μετά το "γράψιμο" θα πάω για τις εξετάσεις του βιολιού. ναι μπορεί να έχει βγει το κονσέρτο αλλά και όταν παίζεις μπροστά στον καλλιτεχνικό διευθυντή και έχεις στο νου σου μην σου ξεφύγει νότα-ατάκα ή μην χάσεις τον ρυθμό και βρεθείς αλλού αντ' αλλού και άντε μετά να σε βρει η πανίστρια, που δεν φταίει σε τίποτα η καημένη να την παιδεύω και αυτήν. αλλά ούτε και τα αυτιά των παρευρισκομένων φταίνε σε κάτι. α!και να μην ξεχάσω τις αλλαγές θέσεις. α!και όλα αυτά που λέω λογικά φαίνονται κινέζικα στους μη-βιολιστές. αλλά ντάξει.
κάπως έτσι είμαι τις τελευταίες μέρες... μουτρωμένη πάνω από το βιολί μου να προσπαθώ να βγουν τα κομμάτια.

και για να ξέρετε ο καλύτερος τρόπος για να μην διαβάσετε ποτέ, είναι να διαβάζετε από τον υπολογιστή. Πρώτα θα κάνετε όοοοτι πιο άσχετο και μετά μπορεί και να ρίξετε μια ματιά στις σημειώσεις του μαθήματος. Πιάνει ΠΑΝΤΑ!
Καληνύχτα

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

και τώρα που με έπιασε ο οίστρος πρέπει να σου αφιερώσω αυτό κατσιβελάκι μου :)

και άντε πότε θα πάμε εκείνον τον καφέ; αφού είσαι από εκείνους που ήρθαν για να μείνουν...

και μην ξενάς...
καληνύχτα και πάλι.

α?

η αντίδραση σου με πάγωσε. αυτό που είπες με ακινητοποίησε. δεν ξέρω πως γινότανε και κατάφερνα να προχωράω ακόμα. με κοίταξες απορημένος. είχα σκαλώσει και με ξέρεις καλά για να μην το καταλάβεις. με φρικάρει το γεγονός ότι έχεις αυτήν την άποψη... να έχεις ότι άποψη θες φίλε μου. ΑΛΛΑ μην φωνάζεις μέσα στη μέση του δρόμου "α!εδώ είναι οι γκέουλες". όχι φίλε μου. για την σωματική σου ακεραιότητα καταρχάς(το είπα σωστά και πάλι!!). και έπειτα γιατίι; μυαλωμένος άνθρωπος είσαι. γιατί το φοβάσαι τόσο πολύ όλο αυτό; ένας φίλος ομοφυλόφιλος σου χρειάζεται και τότε ξαναμιλάμε επί του θέματος. και δεν είναι πως ξέρω τι πιστεύω...αλλά προσπαθώ να το βρω...όσο πιο ανοιχτόμυαλα και λογικά να σκεφτώ και να το βρω.

asphyxiated

κατηφορίζοντας το μυαλό μου πήγαινε να σπάσει. όλα αυτά που είχε μέσα του δεν είχαν τρόπο να βγουν προς τα έξω και αυτό είναι που με ξεπερνά. άνετα θα μπορούσα να κλάψω, να φωνάξω αλλά θα έφταναν?

είναι φάσεις που τρέχουν τόσα πολλά μέσα στο κεφάλι μου που οι σκέψεις είναι φουλ ανοργάνωτες και ανάκατες. μην τελειώσει η μία ξεπηδάει άλλη φλασιά και όλο αυτό εξελίσσεται σε ένα ατελείωτο γαιτανάκι.

είναι οι φάσεις που λες...

έφτασα σπίτι. έφαγα. άλλαξα τα πράγματα στην τσάντα. πήρα το βιολί στον ώμο. και κατέβηκα να βρω τα κορίτσια.

και η πρόβα ξεκίνησε. η καλύτερη μας. 
-να πω εδώ ότι χθες φάγαμε όλοι μας ΜΙΑ ΞΕΝΕΕΕΡΑ γιατί ο ένας κιθαρίστας χτύπησε χέρι πόδι και δεκαπέντεμέρες-ακινησία αν έχεις τον Θεό σου και γιαυτό κάναμε την χειρότερη πρόβα έβερ-

σήμερα και είχαμε και κάψες!!!! :) αυτές μωρέ που βάζεις στο βιολί και συνδέεται με τον ενισχυτή. τέλος πια τα λάθη και η αφάνεια. ακούγαμε πια τι παίζαμε και χαιρόμασταν με το ελλάκι σαν μικρά παιδιά που πήραν καινούριο παιχνίδι <3


και παίζοντας σήμερα, ένιωσα το απόλυτο χαλάρωμα μετά από μία δύσκολη μέρα. 
έφυγε η ένταση όλη παίζοντας spiccato στην βάση και συγκεντρώνοντας το μυαλό μου στις νότες.
να τραγουδάμε μαζί με την τραγουδιάρα μας στην αρχή του time is running out των muse 

I think I'm drowning
Asphyxiated
I wanna break this spell
That you've created

You're something beautiful
A contradiction
I wanna play the game
I want the friction

και πορωνόμαστε στα "σολάκια" και και και και....
και να που "im ok in one way..." :)
αχχ γιατί να μην κάναμε μόνο πρόβες σ'αυτή την ζωή;

καληνύχταα :)

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

πεπόνι ή peponi?

και αναρωτιέμαι ώρες ώρες αν ξέρει κανείς ότι το finding strangerous peponi δεν σημαίνει ότι ψάχνω κάποιο χαμένο πεπόνι αλλά προέρχεται από αυτή την διασκευή των thepianoguys και την εξαιρετική τους ιδέα ο τραγουδιστής να τραγουδάει και στα σουαχίλικα -παρακάτω βίντεο- όπου το Paradise έγινε peponi (και τονίζεται στο "ε"- πέπονι).

Αυτό το τραγούδι δεν γίνεται να μην σου φέρνει όμορφες εικόνες γεμάτες την άγρια ηρεμία της φύσης μετά από αυτό το βίντεο... 
η δικιά μου όμορφη εικόνα...

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

δίπλα

Σε είδα που ήρθες.
Κι ήθελα μόνο να κάτσεις δίπλα μου, να μιλήσουμε ή απλά να σιωπήσουμε δίπλα δίπλα.
Να είσαι δίπλα μου.
Να σε νιώθω δίπλα μου.
Και όταν φεύγαμε ήθελα τόσο μία ακόμη τελευταία οπτική επαφή, έστω και μακρινή.
Και ενώ είχα χάσει τις ελπίδες μου, καθώς έστριβα στη γωνία, σε είδα  να προχωράς χαλαρά και ήρεμα.
Σε κοίταξα. Εσύ δεν γύρισες. Μιλούσες.


Σου είπα καληνύχτα καθώς απομακρυνόσουν και έφυγα.

και είναι...

...που δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία φίληη...
...που όταν συναντηθούμε είναι λες και δεν σου είχα θυμώσει ποτέ...
...που με πιάσαν έπειτα τα-διαόλια-μου και στα είπα όπως να'ναι...
...βασικά που μου έχεις λείψει...
...που μπορεί να ζηλεύω και λιγάκι...
...που δεν θα το σηκώσεις το ρημάδι (έστω το σταθερό) να δεις αν ζω ή φυτοζωώ...
...που και γω με την σειρά μου κάνω τσαχπινιές και δεν παίρνω μέχρι να σκάσω...
...που ήθελα να τα λέγαμε εκείνη (και εκείνη και εκείνη  και εκείνη) τη μέρα αλλά και πάλι σάπισα σπίτι...
...που εντέλει δεν θα στα πω αλλά και δεν θα τα μάθεις ποτέ φίλη μου...
...που εντέλει θα μαστε και πάλι καλά και όλος αυτός ο παραλογισμός που με έχει πιάσει τις τελευταίες μέρες -μη σε χάσω- θα είναι χωρίς νόημα και σκοπό!


πάντως...ι λοβ γιου μάι βρεντ <3

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

o κόσμος ανασαίνει

Είμαι στο αναγνωστήριο της σχολής και διαβάζω Μηχανική ΙΙ- μπας και βγάλω άκρη με αυτά που θα μας πει ο καθηγητής σε μισή ώρα που έχουμε μάθημα. και ψάχνοντας στο βιβλίο την θεωρία της Χαμιλτονιανής θεώρησης πέτυχα στην σελίδα 283:

" Όταν στο χάος ο άνθρωπος παλεύοντας να υποτάξει μία σειρά από φαινόμενα στους νόμους στου μυαλού του και αυστηρά τους νόμους τούτους περικλείσει στο λόγο, ο κόσμος ανασαίνει, ταχτοποιούνται οι φωνές, ξεκαθαρίζονται τα μελλούμενα και όλες οι σκοτεινές ατελείωτες ποσότητες των αριθμών λευτερώνονται υποταζόμενες στην μυστική ποιότητα."
                     
   
                -Νίκος Καζαντζάκης-





Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

06.06

όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα πρέπει να ακούσω αυτό το τραγούδι... έτσι κάτι από την παλιά avril -με τα μαύρα- που άκουγες και άκουγα πωρωμένα.

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

πέρασαν τρία χρόνια...

έμεινε αρκετές μέρες στο προσχέδιο...:/ αφού γράφτηκε το βράδυ πριν τις φετινές πανελλήνιες.
οπότε τώρα πια...απλά λέω καλά αποτελέσματα παίδες;)

και όμως....έχουν περάσει τρία χρόνια! ολόκληρα. με γεγονότα. στιγμές. καταστάσεις. 
και ας έχει περάσει τόσος καιρός...τα θυμάμαι καλά. ειδικά τα συναισθήματα. δεν νομίζω ότι μπορώ να προσδιορίσω τι έκανα σαν και τώρα, το βράδυ πριν τις πανελλήνιες. αλλά με ξέρω καλά. είχα κλείσει κινητό κάποιες ώρες σίγουρα. και είχα κοιμηθεί νωρίς. με τις κότες. και είχα κάνει επανάληψη όλα τα σος για την έκθεση...χαχαχααχχαχαχαχα εδώ γελάμε!!πολύ γελάμε...
θυμάμαι καλά τις βλακείες που έλεγα με την αρετή -που νομίζω αυτή καθόταν πίσω μου- όση ώρα περιμέναμε τα θέματα στο πρώτο μάθημα. είχαμε αναλύσει όλη την εγχώρια σόου μπιζ. και τους πανικούς. και τα περπατήματα. και τα περπατήματα με κλάματα. και το άγχος. και τις φρίκες μπροστά σε καθηγητές. και την δικαίωση κάθε φορά που έφευγα ευχαριστημένη. και το μπλοκάρισμα στα μαθηματικά κατεύθυνσης που χαλαρή πήγα και τουαλέτα λες και θα μου ερχόταν εκεί η επιφοίτηση. και η χαρά στο προγραμματισμό που για χατίρι μου δεν βάλανε θεωρία. και η φρίκη στην φυσική που αναρωτιότανε ο καημένος ο καθηγητής που στο καλό σκέφτηκα αυτήν την φυσική που έγραψα. και το χαστούκι που τελικά δεν έδωσα ποτέ -εντέλει- στον μαθηματικό. και η εναλλαγή συναισθημάτων εκείνη την μέρα. και το φέιλ με το αοδε. και και και και...
δεν υπάρχει τελειωμός...και αν κάτσεις και εσύ να σκεφτείς θα τα θυμηθείς όλα....όλα όμως...και τότε είναι που θα συμπληρώσεις ένα καλή επιτυχία παίδες αύριο! και θα το λες με την καρδιά σου και σίγουρα όλα θα πάνε τόσο καλά ρε παιδιά!!be positive και μην αγχώνεστε!!
και ώρα για ύπνο.
καληνυχταα :)

όρμα

πριν λίγο έτσι μου είπε αυτή η καλή κυρία...."Όρμα!" ενώ πριν λίγο είχε παρατηρήσει ότι τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε αν δεν ζοριστούμε και αν όλα ήταν εύκολα. και μιλώντας σε εμένα.που είμαι σε μία προεξεταστική περίοδο. σε σχολή και ωδείο. έπρεπε να μου το πει κάποιος. ευχαριστώ λοιπόν, σγουρομάλλα κυρία με την ήρεμη φωνή.
αυτό το βγάλαμε το απόγευμα με τα παιδιά για το youth και ήταν τέλειο. και τόσο κοπάνημα στο βιολί δεν έχει ξαναπέσει. τρελό spiccato στην βάση του δοξαριού με τις τρίχες να βουλιάζουν λες και δεν υπάρχει αύριο.
τα λέω σε σένα που καταλαβαίνεις γιατί την σήμερον ημέρα έχει εκλείψει η κατανόηση και η στοργή στον κόσμο τούτο.
Καληνύχτα κουτσούνια :)