asphyxiated

κατηφορίζοντας το μυαλό μου πήγαινε να σπάσει. όλα αυτά που είχε μέσα του δεν είχαν τρόπο να βγουν προς τα έξω και αυτό είναι που με ξεπερνά. άνετα θα μπορούσα να κλάψω, να φωνάξω αλλά θα έφταναν?

είναι φάσεις που τρέχουν τόσα πολλά μέσα στο κεφάλι μου που οι σκέψεις είναι φουλ ανοργάνωτες και ανάκατες. μην τελειώσει η μία ξεπηδάει άλλη φλασιά και όλο αυτό εξελίσσεται σε ένα ατελείωτο γαιτανάκι.

είναι οι φάσεις που λες...

έφτασα σπίτι. έφαγα. άλλαξα τα πράγματα στην τσάντα. πήρα το βιολί στον ώμο. και κατέβηκα να βρω τα κορίτσια.

και η πρόβα ξεκίνησε. η καλύτερη μας. 

-να πω εδώ ότι χθες φάγαμε όλοι μας ΜΙΑ ΞΕΝΕΕΕΡΑ γιατί ο ένας κιθαρίστας χτύπησε χέρι πόδι και δεκαπέντεμέρες-ακινησία αν έχεις τον Θεό σου και γιαυτό κάναμε την χειρότερη πρόβα έβερ-

σήμερα και είχαμε και κάψες!!!! :) αυτές μωρέ που βάζεις στο βιολί και συνδέεται με τον ενισχυτή. τέλος πια τα λάθη και η αφάνεια. ακούγαμε πια τι παίζαμε και χαιρόμασταν με το ελλάκι σαν μικρά παιδιά που πήραν καινούριο παιχνίδι <3

και παίζοντας σήμερα, ένιωσα το απόλυτο χαλάρωμα μετά από μία δύσκολη μέρα. 

έφυγε η ένταση όλη παίζοντας spiccato στην βάση και συγκεντρώνοντας το μυαλό μου στις νότες.

να τραγουδάμε μαζί με την τραγουδιάρα μας στην αρχή του time is running out των muse 

I think I'm drowning
Asphyxiated
I wanna break this spell
That you've created

You're something beautiful
A contradiction
I wanna play the game
I want the friction

και πορωνόμαστε στα "σολάκια" και και και και....
και να που "im ok in one way..." :)

αχχ γιατί να μην κάναμε μόνο πρόβες σ'αυτή την ζωή;

καληνύχταα :)