...που όταν συναντηθούμε είναι λες και δεν σου είχα θυμώσει ποτέ...
...που με πιάσαν έπειτα τα-διαόλια-μου και στα είπα όπως να'ναι...
...βασικά που μου έχεις λείψει...
...που μπορεί να ζηλεύω και λιγάκι...
...που δεν θα το σηκώσεις το ρημάδι (έστω το σταθερό) να δεις αν ζω ή φυτοζωώ...
...που και γω με την σειρά μου κάνω τσαχπινιές και δεν παίρνω μέχρι να σκάσω...
...που ήθελα να τα λέγαμε εκείνη (και εκείνη και εκείνη και εκείνη) τη μέρα αλλά και πάλι σάπισα σπίτι...
...που εντέλει δεν θα στα πω αλλά και δεν θα τα μάθεις ποτέ φίλη μου...
...που εντέλει θα μαστε και πάλι καλά και όλος αυτός ο παραλογισμός που με έχει πιάσει τις τελευταίες μέρες -μη σε χάσω- θα είναι χωρίς νόημα και σκοπό!
πάντως...ι λοβ γιου μάι βρεντ <3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου