moments

υπάρχουν πολλές στιγμές χαράς, τις οποίες συχνά ξεχνάμε...
εγώ; έχω αρκετές...
σίγουρα μετράω στιγμές με τα ανήψια,

όπως όταν ήρθαν στον κόσμο,
όταν έριξαν το πρώτο γέλιο,
όταν απλά ξαπλώνουν πάνω σου και αποκοιμιούνται,

όταν τα βάζεις δίπλα δίπλα και τα χαζεύεις,

ή όταν παίρνεις τον "μεγάλο" από το χέρι και πάτε για ψώνια,

ή τον άλλο "μεγάλο" και πάτε σουπερμάρκετ και φοράει το καπέλο του πριν φύγετε από το σπίτι και ας κοντεύει να νυχτώσει,

και εκείνο το απόγευμα που έγινε όμορφο με γράψιμο και ηλιοβασίλεμα στην ταράτσα.
όπως παλιά,

ή σε κείνο το ταξίδι... που είχες μετά από καιρό το φιλαράκι σου δίπλα, αφού...

και σε κείνη την βόλτα που έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα στην θέα της αθήνας από ψηλά.

και σε κείνη και εκείνη και εκείνη την βόλτα με την φίλη, την αδερφή, τον φιλαράκο,

και κείνη την φορά που κάνοντας την συνηθισμένη-καθημερινή διαδρομή για το ωδείο, θυμήθηκες να σηκώσεις το βλέμμα και να κοιτάξεις τον όμορφο ουρανό,

και εκείνη η βόλτα που χάζεψες για ώρα το ηλιοβασίλεμα,

ή σε κείνη την μεγάλη (και αξέχαστη) ποδηλατάδα,

 ή όταν βρήκες αυτό το λουλούδι που τόσα σου θυμίζει,

ή όταν έβγαζες φωτογραφίες...

(και θα ήθελες τόσο να είναι το καινούριο σου χόμπι...)

και άλλες τόσες όμορφες στιγμές...

οι δικές σου; θυμάσαι να μην τις ξεχνάς; και κυρίως...όταν τις ζεις τις ευχαριστιέσαι; :)