Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

its christmas time

Γυρίζω σπίτι με το στομάχι άνω κάτω. βάζω γρήγορα πιτζάμες και κάθομαι πίσι. από τότε παίζει αυτό το τραγούδι. μη με ρωτάς που το θυμήθηκα.
Γιορτινές μέρες και εγώ ακούω αυτό. είναι που μετά το τραπέζωμα με οικογένεια και φίλους-οικογένεια περάσαμε να πούμε ένα εγκάρδιο "Χρόνια Πολλά" στην θεία Βαλέντζια -όπως την λέει κ η μαμ-. αυτή η αγαπημένη θεία μας -που την θυμάμαι πάντα χαμογελαστή και να μας λέει ιστορίες για τον παππου και την γιαγια και για τα άλλα αδέρφια της- τον τελευταίο καιρό έχει χάσει όλη αυτή την αστήρευτη ενέργεια, έχοντας μείνει η μισή στα κιλά και με κάποιες εκλάμψεις μνήμης. Πολύ γλυκανάλατα τα λέω βασικά.
Τέσπα. σημασία εχει ότι αυτο το Χρόνια Πολλά με επηρέασε καθώς φαίνεται.

Αλλά ξέχασα να πω...


Χαρούμενα Χριστούγεννα  και Χρόνια Πολλά :)
και άξαφνα θυμάμαι το εορταστικό κλίμα που επικρατεί από το πρωί και δεν γίνεται να μην χαμογελάσω :) και δεν γίνεται να μην αλλάξω διάθεση....δεν γίνεται με την ευχή "Χαρούμενα Χριστούγεννα" να μην αισιοδοξήσω. να μην έχω ελπίδα μέσα στην καρδιά μου.
και τώρα είναι που πρέπει να πατήσει stop στο ανελέητο replay του προηγουμενου τραγουδιού και να βάλεις αυτό -όπως και εγώ. 


και ξεκίνα και πάλι να αγαπάς τους αγαπημένους σου ανθρώπους βαθιά. 
βρες τον τρόπο να επικοινωνείς με τους γύρω σου. (αχ βρε σούπερ μυαλό νο1)
βρες τον τρόπο να τους δείχνεις την αγάπη σου-δεν πρέπει να είναι δεδομένη.
δείξε τα συναισθήματα σου και εξωτερίκευσε τις σκέψεις σου.
μην κάθεσαι άλλο μπροστά στο πισί. (ποια μιλάει...)
Καν'τα όλα αυτά τώρα. Τώρα που μπορείς.


Χαρούμενα Χριστούγεννα και Καλές Γιορτές για όλους μας :)

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

καπως ετσι...

οι μερες περνανε και η καθημερινοτητα μου χαρακτηριζεται πια... 
- απο καινουριο κολλημα-τραγουδι

-απο τις ατελειωτες προβες για την χριστουγεννιατικη συναυλια (παιζουμε κανονα pachebel και carmen -ο τραγουδι που χορευει ο ζωρζ και η αδελαΰς στουες αριστογατες ντε- και η χαρα μας μεγαλη), 


-απο χριστουγεννιατικες δημιουργιες για δωρο η απλα γιατι μου φαινεται αδειο το δεντρο μας ΞΑΦΝΙΚΑ,

-απο μουσικηηηη

-απο ωωωρες με ανηψια :) :) :)
 (κοριτσάρα μου εσυυ :D )

 (το βλέμμα κολλημένο ΕΚΕΙ)
(αφοσιωμενος...)

-αλλα και απο μαγειρεμα. ΑΜΕ!τι σοκαρεσαι;;εχουν φτιαξει τα χερακια μου...αν κ πρεπει να μαθω τις συνταγες και να μην ρωταω συνεχεια γτ τους εχω σπασει τα νευρα(σε μαμ και σουπερ μυαλο νο1). αν και εχω να δηλωσω οτι εμεις οι ευαισθητοι δεν πρεπει να καθαριζουμε κρεμμυδια.
κάπως έτσι...

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

ο αλκίνοος.

καλησπέρα :)

http://www.youtube.com/watch?v=wrGeIbtcyKI

"...τα σχόλια είναι γεμάτα βία, μίσος του ενός προς τον άλλον.
-Θα περάσουμε ποτέ από αυτόν τον θυμό στην δημιουργία;
-Ελπίζω θα γίνει κατανοητό, και ελπίζω σύντομα ότι το μίσος δεν είναι η απάντηση στα προβλήματα.
-Δεν είναι η βία η μαμή της ιστορίας;
-Πιθανόν. Δεν είναι η μάνα της όμως. Την ξεγεννάει, αλλά δεν γεννάει....."



αυτά.

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

moments

υπάρχουν πολλές στιγμές χαράς, τις οποίες συχνά ξεχνάμε...
εγώ; έχω αρκετές...
σίγουρα μετράω στιγμές με τα ανήψια,


όπως όταν ήρθαν στον κόσμο,
όταν έριξαν το πρώτο γέλιο,
όταν απλά ξαπλώνουν πάνω σου και αποκοιμιούνται,
όταν τα βάζεις δίπλα δίπλα και τα χαζεύεις,

ή όταν παίρνεις τον "μεγάλο" από το χέρι και πάτε για ψώνια,
ή τον άλλο "μεγάλο" και πάτε σουπερμάρκετ και φοράει το καπέλο του πριν φύγετε από το σπίτι και ας κοντεύει να νυχτώσει,



και εκείνο το απόγευμα που έγινε όμορφο με γράψιμο και ηλιοβασίλεμα στην ταράτσα.
όπως παλιά,


ή σε κείνο το ταξίδι... που είχες μετά από καιρό το φιλαράκι σου δίπλα, αφού...


και σε κείνη την βόλτα που έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα στην θέα της αθήνας από ψηλά.

και σε κείνη και εκείνη και εκείνη την βόλτα με την φίλη, την αδερφή, τον φιλαράκο,

και κείνη την φορά που κάνοντας την συνηθισμένη-καθημερινή διαδρομή για το ωδείο, θυμήθηκες να σηκώσεις το βλέμμα και να κοιτάξεις τον όμορφο ουρανό,

και εκείνη η βόλτα που χάζεψες για ώρα το ηλιοβασίλεμα,

ή σε κείνη την μεγάλη (και αξέχαστη) ποδηλατάδα,


 ή όταν βρήκες αυτό το λουλούδι που τόσα σου θυμίζει,

ή όταν έβγαζες φωτογραφίες...

(και θα ήθελες τόσο να είναι το καινούριο σου χόμπι...)

και άλλες τόσες όμορφες στιγμές...
οι δικές σου; θυμάσαι να μην τις ξεχνάς; και κυρίως...όταν τις ζεις τις ευχαριστιέσαι; :)


Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

key

και εκεί που χαζεύεις στο ιντερνετ σε διάφορα μπλογκς...πετυχαίνεις την κάτω εικόνα... :)


γιατί πρέπει που και που να το θυμόμαστε.


Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

εκείνο το απόγευμα

μου είπες: "γιατί ποιος θέλει να είναι ευτυχισμένος; όλοι δυστυχισμένοι πασχίζουμε να γίνουμε. συναγωνιζόμαστε μεταξύ μας ποιος είναι ο ποιο δυστυχισμένος και ποιος είχε την χειρότερη μέρα, εβδομάδα, καθημερινότητα." .σε κοίταξα και απόρησα. απόρησα για την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από αυτό που τόσο απλά ξεστόμισες. τόσο απλά μου πέταξες στα μούτρα. και τότε άρχισα να απαριθμώ τις φορές που το έχω κάνει. μα δεν μπόρεσα...ήταν άπειρες. και έπειτα προσπάθησα να θυμηθώ την τελευταία φορά που ένιωσα πραγματικά ευτυχισμένη.


και πότε είσαι ευτυχισμένος; μπορώ να σκεφτώ πολλές στιγμές άπειρης χαράς αλλά ευτυχίας;

και μετά από αυτές τις σκέψεις τις τελευταίες ημέρες, τυχαίνει να δω απόψε το the ultimate gift με αυτήν την απίστευτη μικρή που έχει λευχαιμία και σου θυμίζει:

έτσι απλά.
δεσ' τη την ταινία. 


κάνε εσύ τον εαυτό σου χαρούμενο...πιο ευτυχισμένο.
Καληνύχτα.

όλα αυτά που ζητάς να παλέψω


Σε ευθεία γραμμή - Γιώτα Νέγκα
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Στίχοι: Λήδα Ρουμάνη.

Σε ευθεία γραμμή
ώρα τρεις το πρωί
Το τιμόνι κρατώ
με το βλέμμα υγρό

Δε μπορώ να σε δω
με σκισμένο εαυτό
Δε μπορώ να με βλέπεις
να γέρνω

Κι ας με ξέρεις καλά
Κι ας σου λέω πολλά
Πάντα κάτι θʼ αφήνω απέξω
Θα μετράω φωναχτά
μα είναι τόσα πολλά
όλα αυτά που ζητάς να παλέψω

Σε ευθεία γραμμή,
ούτε μία στροφή
Και το τέρμα μακριά
πάντα θα ʽναι αργά

Τους καημούς σου φορώ
Πάντα δίπλα σου εγώ
Πάντα εγώ που γελάς
κι ομορφαίνω

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

wreck

μετά από τόσο καιρό....για βάλε αυτό να παίζει.
όπως παρατήρησες έχει φωνάρα και ας μην το προσέχεις στο επίσημο βιντεοκλίπ λόγω του περιτυλίγματος.
και με τόσα να συμβαίνουν και άλλα τόσα να περιμένω να συμβούν. αλλά αυτό δεν ήθελα να το ακούσω.
και απλά θα συνεχίσω -κλασσικά- να μιλάω με τις φωτος...γιατί μιλάνε καλύτερα από εμένα.
Προσπάθησε

και...

θυμήσου πως...


και να ξέρεις ότι...


Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

dear...

A lonely road, crossed another cold state line.
Some search, never finding a way
Before long, they waste away
I found you, something told me to stay
I gave in, to selfish ways
And how I miss someone to hold
when hope begins to fade...

και έτσι ξαφνικα έρχονται όλα τα μάυρα σύννεφα και διωχνουν ότι καλό...και τότε η αγάπη που σουχω κοβεται στα δυο και η μισή γίνεται παράπονο-έγνοια-απορία-λιγοςθυμός και πολλά ακόμα μαζί. και όταν περάσει η πρωτη έντονη συννεφια και παλι δεν ξερ τι να κανω με σένα πια... Καληνυχτα τώρα...δεν σου πα ποτέ!!..

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

μουλτι

οι αφίξεις των ανηψιών γρήγορα αντικαταστάθηκαν με τις αναχωρήσεις
των φίλων και η συγκίνηση-άπειρηχαρά καλύφθηκε από την
συγκίνηση-χαρμολύπη. όπου πληκτρολογείς στην φίλη σου
τα νέα και νιώθεις ότι υγροποιείται το δεξί μάτι -μόνο του-
και τότε ξέρεις πόσο πολύ σου έχει λείψει και πόσες πολλές
ευχές της στέλνεις για να προσέχει και να ευχαριστηθεί-
αδράξειτηκάθεστιγμή-δισκεδάσει όσο μακριά και αν έχει πάει.

take care my friend <3

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

και κάπως έτσι...

η πρώτη μέρα διαβάσματος τελειώνει με επιτυχία και με σβήσιμο 2 ολόκληρων κεριών!
και κάπως έτσι βλέπεις την φωτογραφία με τις αιώρες στο φμπ και δεν γίνεται να μην νοσταλγήσεις... αλλά μετά θυμάσαι κανά δυό ακόμα τελευταία καλοκαιρινά δωράκια που έρχονται και κάπως ησυχάζεις, και ας ξέρεις ότι έχεις αφήσει το καλοκαίρι πίσω σου για τα καλά!


Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

ένας μήνας....ΜΟΝΟ?

και έχει περάσει ένας μήνας με μια μονοήμερη και μία όμορφη κουβέντα, με μια εκπληκτική-πρωτόγνωρη κατασκηνωτική εμπειρία δύο εβδομάδων, με δέκα μέρες ηρεμίας και χαλάρωσης στο αγαπημένο μου μέρος, με πέντε μέρες διακοπών με τα πιο τρελά παιδιά, με τρέλα και χαζομάρες, με καλλιτεχνικές φώτο, με στιγμές ηρεμίας, με πολύ γράψιμο -αναμένονται- , με πανικούς και ταραχές από συσπάσεις και πετρώματα κοιλιών των εγκυμονούσων αδερφών, με αναμονή, με συζητήσεις και ξεμπλοκαρίσματα, με παρέα με 10χρόνα και 15χρόνα, με χορό, με τραγούδι, με ανακουφιστικές αγκαλιές, με με με...
all these are part of me

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

κάτι απ'όλα

Εψές θυμήθηκα ότι κάπου ένα χρόνο πριν ξεκίνησα να γράφω με τραγικούς προλόγους στην αρχή και άκυρα ξεσπάσματα στην συνέχεια που πάντα συνοδευόντουσαν από ωραίες μουσικές και πιο ωραίες εικόνες...
και αφού μιλάμε για ωραίες μουσικές, ας ακούσουμε Pink.
και το συγκεκριμένο βίντεο είναι και μια απίστευτη εμφάνιση της που είναι όντως live και που κάνει το videoclip με ζωντανά τα πάντα-μόνο η Pink τα κάνει αυτά-
και μιας και μιλάμε για εμφάνιση, προ ολίγου ενημερώθηκα για μια εμφάνιση της "μπάντας" μας στο Σύνταγμα. Κλατάρισμα τρελό. Και το πιο κουλό?δεν ξέρω αν θα μπορώ να συμμετέχω...-.-
γιατί φεύγουμε για την κατασκήνωση την δευτέρα. οψόμεθα.
το βράδυ έχει νυχτερινό μπανάκι και πολύ έχω ενθουσιαστεί.
και έχω πολλά έως ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ για την κατασκήνωση να κάνω αλλά θα προλάβω λέμε!
και έχω και κάτι βαλίτσες να φτιάξω.

και έτσι για το καλό και αυτό το βιντεάκι:

Mr & Mrs Fletcher <3

Πάντως ένα είναι σίγουρο...
Καλό Καλοκαίρι :)

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

p.s. i love you Vol.3

το προηγούμενο ποστ είχε μείνει στο ντουλάπι καιρό. και ψάχνοντας κάτι άσχετο βρήκα τις παρακάτω   εικόνες, οι οποίες με υποχρέωσαν να τις ανεβάσω αλλά και να θυμηθώ το προηγούμενο ποστ και με την ευκαιρία...τσουπ να το και εκείνο :Ρ


(στην δεύτερη εικόνα είναι η πρόποση της Holly στο γάμο της Denise)

Πι.Ες. ακολουθεί και Vol.4 κάααποια στιγμή.

p.s. i love you Vol.2

ξεχασμένο για καιρό στο Προσχέδιο...

χθες το βραδυ ξεθαψα τυχαια αυτο το κειμενο απο το ps. i love you (την ταινια) που ειχα βρει καπου καποτε... και ηρθε η ωρα του να σας πω για τη μεγαλη μου αγαπη...που ειναι αυτο το βιβλιο...



ενα βιλιο που αξιζει να διαβασεις...(για μενα:Ρ) και που αν το διαβασεις πρωτα και μετα δεις την ταινια -πιστεψε με- θα μισησεις την ταινια...ειναι απιστευτη η διαφορα...
λεπον...-βαλε αυτο να παιζει-

τα γραμματα του Jerry απο το βιβλιο...


(Πρώτο)
   Αγαπημένη μου Χόλι,
   Δεν ξέρω που είσαι ή πότε ακριβώς θα διαβάσεις αυ-
τά τα λόγια. Απλώς ελπίζω οτι το γράμμαμου θα σε 
βρει γερή και ευτυχισμένη. Δεν έχει περασει καιρός από 
τότε που μου είπες ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις να ζεις
μόνη. Μπορείς, Χόλι.
   Είσαι δυνατή και γενναία και μπορείς να τα καταφέρεις.
Μοιραστήκαμε μερικές υπέροχες στιγμές και μου ομόρφυνες
τη ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο να έχω μετανιώσει.
    Όμως εγώ είμαι απλώς ενα κεφάλαιο στη ζωή σου 
και θα υπάρξουν πολλά άλλα. Να θυμάσαι τις υπέροχες
στιγμές που περάσαμε μαζί, αλλά μη φοβηθείς να ζήσεις 
και άλλες.
   Σ'ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες να γίνεις 
γυναίκα μου. Σου είμαι ευγνώμων για όλα.
   Όποτε με χρειαστείς, να ξέρεις οτι θα βρίσκομαι πλάι σου.
   Πάντα δικός σου,
   Ο άντρας και καλύτερος σου φίλος,

   Τζέρι.

Υ.Γ. Σου υποσχέθηκα μια λίστα και τώρα την κρατάς 
στα χέρια σου. Οι φάκελοι που είναι στο δέμα πρέπει 
να ανοιχτούν ακριβώς τον μήνα ποτ έχω σημειώσει, και αυτό
πρέπει να το τηρήσεις. Να θυμασαι οτι θα έχω το νου μου, 
οποτε θα ξέρω...

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

σαμερ τάιμ?ουοου!

τις τελευταίες ώρες η "εσωτερική" φάτσα μου είναι κάπως έτσι:

ενώ αναρωτιέμαι πως γίνεται να μην έχω να διαβάσω...πως γίνεται να μην έχω την υποχρέωση ατελείωτου διαβάσματος.
έχω ξεχάσει ήδη τον χθεσινό πανικό. και το τραγικό-προφανώς-απλά-και-μόνο-αποθηκευμένο-χθεσινό ποστ.
και το μόνο που ανυπομονώ είναι το πότε θα κάνω μπάνιο στην θάλασσα...


Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

είναι φορές που...

...νιώθεις σαν να...

...και νιώθεις μόνος...

...πολύ μόνος...

...ενώ το μόνο που σκέφτεσαι είναι το πόσο θέλεις να πας στη θάλασσα...

...και να κολυμπήσεις...

....μαζί με τους φίλους σου...

...να τα πείτε, να τα πιείτε....ή απλά να κοιτάξετε από ψηλά την πόλη...


Αλλά τότε θυμάσαι ότι είσαι μόνος...


...στο κέντρο μιας μεγάλης καταιγίδας...
 - που περιβάλλει μόνο εσένα και καμία άλλη περιοχή-

...στο χείλος του γκρεμού...

...με τον κόσμο σου να έχει έρθει πάνω κάτω...

...και το μόνο που σε παρηγορεί είναι πως πρέπει...

Καληνύχτα.



Πι.Ες. η εξεταστική πρέπει να τελειώσει επειγόντως!!ευχαριστώ.

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

will you?

σε μία συζήτηση πάνω μου λέει η φίλη μου η χορεύτρια: "κινούμαστε από όταν γεννηθήκαμε, είναι η πιο φυσιολογική διαδικασία για κάθε άνθρωπο".
οπότε θες να μου πεις ότι κάθε κίνηση που βγαίνει φυσική από το σώμα μας με το άκουσμα της μουσικής θα έπρεπε να είναι και φυσιολογική. αχ μπορούμε να παίζουμε πολύ ώρα με τις λέξεις... τι; θεωρείται καθετί φυσικό και φυσιολογικό;

Απλά...

και για να χορέψουμε λίγο στο δωμάτιο μας -με την πόρτα κλειστή- όπως πραγματικά και φυσικά ο ρυθμός και η μουσική μας κάνουν να χορέψουμε.
So. . . dance with me tonight!!!


Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

be stupid

και είναι που κάθε δευτέρα σας mary-lander περιμένω το πoστ της mairiboo.
και είναι που σήμερα μου άρεσε πολύ.
και είναι που πρέπει να το δεις και εσύ και εσύ και εσύ.
και είναι που μπορεί να μην θες να διαβάσει το ποστ.
και είναι που απλά μπορεί να μην συμφωνείς με όλα αυτά που λέει η mairiboo.
οπότε απλά δες αυτό το βίντεο.
don't forget to #be_stupid 

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

rode

Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε αύριο γράφω. το λέω μπας και το καταλάβω και κάτσω να δω τίποτις έστω και τελευταία στιγμή. έχω πιει και καφεδάκι για να αντέξω. εδώ γελάμε.
και μετά το "γράψιμο" θα πάω για τις εξετάσεις του βιολιού. ναι μπορεί να έχει βγει το κονσέρτο αλλά και όταν παίζεις μπροστά στον καλλιτεχνικό διευθυντή και έχεις στο νου σου μην σου ξεφύγει νότα-ατάκα ή μην χάσεις τον ρυθμό και βρεθείς αλλού αντ' αλλού και άντε μετά να σε βρει η πανίστρια, που δεν φταίει σε τίποτα η καημένη να την παιδεύω και αυτήν. αλλά ούτε και τα αυτιά των παρευρισκομένων φταίνε σε κάτι. α!και να μην ξεχάσω τις αλλαγές θέσεις. α!και όλα αυτά που λέω λογικά φαίνονται κινέζικα στους μη-βιολιστές. αλλά ντάξει.
κάπως έτσι είμαι τις τελευταίες μέρες... μουτρωμένη πάνω από το βιολί μου να προσπαθώ να βγουν τα κομμάτια.

και για να ξέρετε ο καλύτερος τρόπος για να μην διαβάσετε ποτέ, είναι να διαβάζετε από τον υπολογιστή. Πρώτα θα κάνετε όοοοτι πιο άσχετο και μετά μπορεί και να ρίξετε μια ματιά στις σημειώσεις του μαθήματος. Πιάνει ΠΑΝΤΑ!
Καληνύχτα

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

και τώρα που με έπιασε ο οίστρος πρέπει να σου αφιερώσω αυτό κατσιβελάκι μου :)

και άντε πότε θα πάμε εκείνον τον καφέ; αφού είσαι από εκείνους που ήρθαν για να μείνουν...

και μην ξενάς...
καληνύχτα και πάλι.

α?

η αντίδραση σου με πάγωσε. αυτό που είπες με ακινητοποίησε. δεν ξέρω πως γινότανε και κατάφερνα να προχωράω ακόμα. με κοίταξες απορημένος. είχα σκαλώσει και με ξέρεις καλά για να μην το καταλάβεις. με φρικάρει το γεγονός ότι έχεις αυτήν την άποψη... να έχεις ότι άποψη θες φίλε μου. ΑΛΛΑ μην φωνάζεις μέσα στη μέση του δρόμου "α!εδώ είναι οι γκέουλες". όχι φίλε μου. για την σωματική σου ακεραιότητα καταρχάς(το είπα σωστά και πάλι!!). και έπειτα γιατίι; μυαλωμένος άνθρωπος είσαι. γιατί το φοβάσαι τόσο πολύ όλο αυτό; ένας φίλος ομοφυλόφιλος σου χρειάζεται και τότε ξαναμιλάμε επί του θέματος. και δεν είναι πως ξέρω τι πιστεύω...αλλά προσπαθώ να το βρω...όσο πιο ανοιχτόμυαλα και λογικά να σκεφτώ και να το βρω.

asphyxiated

κατηφορίζοντας το μυαλό μου πήγαινε να σπάσει. όλα αυτά που είχε μέσα του δεν είχαν τρόπο να βγουν προς τα έξω και αυτό είναι που με ξεπερνά. άνετα θα μπορούσα να κλάψω, να φωνάξω αλλά θα έφταναν?

είναι φάσεις που τρέχουν τόσα πολλά μέσα στο κεφάλι μου που οι σκέψεις είναι φουλ ανοργάνωτες και ανάκατες. μην τελειώσει η μία ξεπηδάει άλλη φλασιά και όλο αυτό εξελίσσεται σε ένα ατελείωτο γαιτανάκι.

είναι οι φάσεις που λες...

έφτασα σπίτι. έφαγα. άλλαξα τα πράγματα στην τσάντα. πήρα το βιολί στον ώμο. και κατέβηκα να βρω τα κορίτσια.

και η πρόβα ξεκίνησε. η καλύτερη μας. 
-να πω εδώ ότι χθες φάγαμε όλοι μας ΜΙΑ ΞΕΝΕΕΕΡΑ γιατί ο ένας κιθαρίστας χτύπησε χέρι πόδι και δεκαπέντεμέρες-ακινησία αν έχεις τον Θεό σου και γιαυτό κάναμε την χειρότερη πρόβα έβερ-

σήμερα και είχαμε και κάψες!!!! :) αυτές μωρέ που βάζεις στο βιολί και συνδέεται με τον ενισχυτή. τέλος πια τα λάθη και η αφάνεια. ακούγαμε πια τι παίζαμε και χαιρόμασταν με το ελλάκι σαν μικρά παιδιά που πήραν καινούριο παιχνίδι <3


και παίζοντας σήμερα, ένιωσα το απόλυτο χαλάρωμα μετά από μία δύσκολη μέρα. 
έφυγε η ένταση όλη παίζοντας spiccato στην βάση και συγκεντρώνοντας το μυαλό μου στις νότες.
να τραγουδάμε μαζί με την τραγουδιάρα μας στην αρχή του time is running out των muse 

I think I'm drowning
Asphyxiated
I wanna break this spell
That you've created

You're something beautiful
A contradiction
I wanna play the game
I want the friction

και πορωνόμαστε στα "σολάκια" και και και και....
και να που "im ok in one way..." :)
αχχ γιατί να μην κάναμε μόνο πρόβες σ'αυτή την ζωή;

καληνύχταα :)