χρονια και ζαμανια

πραγματικα...χρονια και ζαμανια. εχουν αλλαξει πολλα, και ας μοιαζουν ολα ιδια. σημερινο κατορθωμα; τολμησα. με παραπλευρες απωλειες. θα μαζεψω τα κομματια μου αυριο. τωρα ειμαι κουρασμενη.
αλλα θα προσπαθω, θα τολμω και οτι γινει. αλλοτε λιγο, οπως την περασμενη βδομαδα και αλλοτε πολυ. αλλοτε με ευτυχη αποτελεσματα κ αλλοτε με λιγοτερο ευτυχη. φτανει να προσπαθεις και να προσπαθω. αυτο αρκει.
ή αυτο πρεπει να αρκει ;)
τωρα μου αρκει το ταξιδι που θα κανω σε 2 μερες. και καληνυχτα γιατι ειναι αργα και τα παραλέω.

σκέψεις

Σκέψεις...πολλές σκέψεις...για το παρόν, το μέλλον, το παρελθόν.

Για την ζωή, για την αποδοχή, για την κατανόηση.

Για την αγάπη, την φιλία, τις σχέσεις.

Ξανά και ξανά. Κάθε φορά λες και είναι η πρώτη φορά.

Κάθε φορά ένα μικρό βηματάκι παραπάνω.

awsfsful

Η φάση ήταν . . .

awsfsful.
Ξύπνησε εκείνη τη μέρα και ενώ είχε κοιμηθεί έναν αρκετά καλό και μεγάλο -για κείνη τη περίοδο- χρονικό διάστημα ένιωθε και πάλι σαν να μην είχε ξεκουραστεί. Κάτι την έτρωγε.... κυριολεκτικά...δύο (ακόμα) δάκτυλά της, είχαν γεμίσει και εκείνα με την σειρά τους, με μικρά μικρά σπυράκια-μπιμπικάκια  που την φαγουρίζανε ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ. fenistil και άγιος ο Θεός. Πια ήταν ευδιάκριτα. για τα καλά
Μέχρι κείνο το βράδυ που συνειδητοποίησε δυνατά πια στον εαυτό της πως... είναι ψυχοσωματικά. άγχος βιάστηκε να πει. Μα δεν έχω άγχος είπε ακόμα πιο δυνατά. ναι....ντάξει, σε σχέση με άλλες φάσεις φρίκης...αυτή είναι φυσιολογική φάση φρίκης.
Μα τι είναι αυτά που λες κοπελιά;;

Και ενώ θεωρούσε πως είναι....ξαφνικά κατάλαβε πόσο καλά το είχε κρύψει το άγχος....γιατί κάπου μέσα της ήταν κάπως.... έτσι! (ευχαριστώ Marshall)

και τώρα...;;; πως τι που πότε;;;
και κατευθείαν έβαλε την μουσική να παίζειιιι...αφού. . .

και...

και προσπαθώντας για μια ακόμα φορά να θυμηθεί πως πρέπει να ακολουθήσει την συμβουλή της haley. . .

θα την έβρισκε την λύση....παρέα με την μουσική...έπρεπε να την βρει και θα τα κατάφερνε...χωρίς άγχος.
Χωρίς άγχος αυτήν την φορά.

Nico Calabria

Να σας συστήσω τον Nico Calabria

και δεν έχει σημασία που είναι διαφήμιση της powerade. καμία απολύτως.

Σημασία έχουν άλλα πράγματα...όπως βλέποντας τον να θυμηθούμε  και εμείς κάποια άλλα πράγματα.



ναι...μου πήρε και μένα ώρα να το συνειδητοποιήσω...

Στα 13 του ανέβηκε στο ψηλότερο βουνό της Αφρικής, το Καλιμάντζαρο, για να μαζέψει λεφτά για τα παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν αναπηρικές καρέκλες.

Στα 19 του συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο:

και καταλήγει...

"Life is full of challenges 

so its not about, whether or not you have weaknesses, 

cuz we all do!

its about.. how you use your strengths 

how you avoid using your weaknesses."

(για περισσότερες πληροφορίες εδώ http://www.nicolaicalabria.com/ )

the dreams come true

ερχεται κάποια στιγμή η μικρή και μου λέει...δες αυτό.
11λεπτά και 32 δευτερολεπτα...too much time...
και ακούω την μουσική....με συνεπαίρνει...μαζί με τις εικόνες και τα λόγια που ακούω...

Lost in the city of angels
Down in the comfort of strangers

I am home

εδώ σε θέλω κάβουρα

θέλω να ακούω μουσική όλη την ώρα. από paramore και pink ή the voice uk και alex&sierra μέχρι Χατζιδάκι κ κλασσική. ανάκατα και όλη την ώρα. ανάλογα με το τι μπορώ να διαβάσω εκείνη τη χρονική στιγμή Δt που θα πρέπει να μείνω συγκεντρωμένη. 

και πρέπει να παίζω μουσική κάθε μέρα. αλλά δεν το κάνω. ή δεν έχω κέφια ή δεν προλαβαίνω.αλλά αυτό ας μην το μάθει η κυρία-του-πιάνου γιατί άντε να την ακούω μετά... είναι το πιο απλό παράδειγμα για το πως ένας άνθρωπος μπορεί να σε αγχώσει μέσα σε δευτερόλεπτα και απίστευτα πολύ. τι θα κάνω με την περίπτωσή της; προς το παρόν την πάπια....σε δυο βδομάδες που έχω μάθημα θέλω να με δω...

και τι θα γίνει με το κομμάτι-solo για τη βιβλιοθήκη του μεγάρου; και να μην μου φωνάξει η υπέροχη-αγαπημένη-υπερτέλεια-κυρία-του-βιολιού, πρέπει να είναι τέλεια διαβασμένο...τέλεια; και να παιχτεί τέλεια;;δεν υπάρχει αυτή η λέξη. δεν μπορεί να υπάρχει σε πρόταση που μιλάει για μένα και το βιολί. ή οποιδήποτε άλλο πράγμα τελευταία. (σημείωσε να θυμηθείς να τονώσεις την αυτοπεποιθηση σου τσεκ ).

και γιατί τα γράφω όλα αυτά; γιατί μετά από δύο μήνες που έχω να γράψω....ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΑ??? 

φταίει το διάβασμα; η πασχαλινή εξεταστική; που νιώθω τύψεις που δεν θα διαβάσω μία μέρα;;που είναι...η Κυριακή του Πάσχα;;; ή που θα θελα να μουν αλλού τώρα;;; και την επόμενη εβδομάδα;;;και όχι κολλημένη σε μία καρέκλα και μπροστά από βιβλία, σημειώσεις και τα κυκλώματα της ηλεκτρονικής.

κ πάλι μου έρχεται στο μυαλό αυτή η φράση  (που έλεγε μονίμως η μαθηματικός στο σχολείο)...

εδώ σε θέλω κάβουρα...να περπατάς στα κάρβουνα.

Καληνύχτα :)

άσκοπος αιφνιδιασμός

είχαν πει να συναντηθούν κατά τις 4. αυτό σήμαινε ότι κατά τις 3 θα έπρεπε να ήταν και πάλι καθ' οδόν κάτι το οποίο από την αρχή δεν την χαροποιούσε. αλλά άξιζε για μια όμορφη βόλτα, διπλα στην θάλασσα, έλεγε και ξανάλεγε μέσα της.

κατά τις 3 και κοίταξε το ρολόι και το είχε πια αποφασίσει. μετά από λίγο στάλθηκε και το απαραίτητο μήνυμα και πια ήξερε πως θα κυλούσε η υπόλοιπη μέρα. καμία έκπληξη και κανένας αιφνιδιασμός δεν την περίμενε.

όμως χτύπησε το κινητό. το σούπερ μυαλό νο1; τέτοια ώρα; "θες να έρθουμε να σε πάρουμε; πάμε με το αυτοκίνητο!" και μετά από κανά νάζι κ την επιβεβαίωση ότι -ενώ μπαίνουν σε κόπο- δεν έχουν θέμα για τον κύκλο το τηλέφωνο έκλεισε με την ριτή εντολή από την μεγάλη αδερφή. "Ντύσου. Αναπάντητη για να κατέβεις!".

ντύθηκε. φτιάχτηκε. περιποιήθηκε. έβαλε φακούς. έφτιαξε τσάντα με τα απαραίτητα.

και περίμενε.

και γρηγορότερα απ' ότι περίμενε χτύπησε το τηλέφωνο και  το κατέβα-είμαστε-από-κάτω που περίμενε, έγινε έχει-άπειρη-κίνηση-και-έχουμε-κολλήσει-ενώ-έχουμε-κάνει-μόνο-την-μισή-απόσταση και η γρήγορη απάντηση της γυρίστε-πίσω-μην-παιδεύεστε ήρθε χωρίς σκέψη και δισταγμό. και μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, χμ... έβαλε τις χουχουλιάρικες πιτζάμες της, έβγαλε τους φακούς, έπιασε τα μαλλιά έναν ακατάστατο κότσο. καμία έκπληξη και κανένας αιφνιδιασμός δεν την περίμενε. 

ξαναέκατσε μπροστά από τον υπολογιστή. θα έβλεπε από εκεί το ηλιοβασίλεμα.

δύο πράγματα

πρώτον...

να με συμπαθάς, αλλά να ξέρεις ότι

 αυτή είναι η αλήθεια :)

δεύτερον. . .

το τραγούδι που με ξεσηκώνει όποτε και να το ακούσω, στην τέλεια αυτή βερσιόν:

καλό βράδυ :)

και το κασετόφωνο παίζει...

κι όμως...το κασετόφωνο συνεχίζει να παίζει και εγώ ακόμα να καταφέρω να διαβάσω έστω και λίγο...ο υπολογιστής πρέπει σύντομα να απομακρυνθεί.
και όταν λέω ακούω κασετόφωνο, εννοώ κεφάτα πρωινά -και ας είναι βράδυ- και εννοώ αυτό: http://www.kasetophono.com/2012/05/prwina.html

και έχω αρκετά να πω αλλά ας τα αφήσουμε για άλλη φορά.
προς το παρόν, αυτό.
μόνο :)

ΕΚΕΙΝΟΣ που καταλαβαίνει.

Εκείνος που δεν ξέρει τίποτε, δεν αγαπά τί-

ποτε. Εκείνος που δεν μπορεί να κάνει τίποτε,

δεν καταλαβαίνει τίποτε. Εκείνος που δεν 

καταλαβαίνει τίποτα, είναι άχρηστος. 

Εκείνος όμως που καταλαβαίνει, μπορεί και 

αγαπά και προσέχει και βλέπει... 

Όσο πιο μεγάλη γνώση σε ένα πράγμα, 

τόσο μεγαλύτερη η αγάπη... 

Όσοι φαντάζονται ότι όλα τα φρούτα 

ωριμάζουν την ίδια εποχή με τις φράουλες, 

δεν ξέρουν τίποτε για τα σταφύλια.

                       (Η τέχνη της αγάπης - Έριχ Φρομ)

Καλή Χρονιά δεν είπα???

απαπαα κατευθείαν στα σοβαρά... ααχ :Ρ
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑ :) ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΤΟ 2014 :) :) :)

για μένα ήρθε...
με απολογισμό του 2013 (όχι μόνο εγώ...και κάποιοι άλλοι...)

 με καφεδάκι με την ξανθομαλλούσα που ήρθε από τα ξένα , (#happyhappy)

 με βόλτες και βόλτες,

 με χιονάνθρωπους και ατελείωτα τραπεζώματα,

 με αγιοβασιληδες και δώρα,

 με αγκαλιές ( #λοβ)

με χειροτεχνίες και δημιουργίες,

με αγάπη και βλακείες,

 με πρόβες και πρόβες :)

Καλή χρονιάα σε όλους :) ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΕΙΤΕΕ!!!

about feelings

σου πα οτι θα γραψω αυτο το ποστ. ετσι για πλακα. κ αληθεια λεω φιλη 
δεν το εννοουσα. στην πραγματικοτητα γελαγα απο μεσα μου. 
κ προχωρωντας καταλαβα ποσο θαπρεπε να το κανω. ποσο θα θελα 
να στο φωναξω. ΠΡΕΠΕΙ να μιλαμε για τα συναισθηματα μας, 
αλλιως μας πνιγουν. ειναι κατι που πιστευω ακραδαντα. κ τον 
τελευταιο καιρο θυμηθηκα ποσο σημαντικο ειναι. να μιλαμε κ να 
τα μοιραζομαστε με ατομα που θα μας καταλαβουν. να τα συζηταμε 
με ατομα εμπιστοσυνης. να τα συζηταμε ακομα κ με τον εαυτο μας. 
ειναι ενα βημα παρακατω. ενα βημα προς στην απεγκλωβιση απο αυτα. 
γιατι ναι πολλες φορες μας φυλακιζουν. 

Καποτε το σουπερ μυαλο νο1 μου χε πει(το χω ξαναγραψει;;) 
"βρες τον τροπο να επικοινωνεις με τους γυρω σου!!" κ το χα 
γραψει σενα χαρτακι κ το ειχα κολλησει πανω στο γραφειο μου. 
επιασε τοπο...δεν το ξεχασα. ερχεται πριν λιγο καιρο ο κυριος "ξεμπλοκαρε" 
κ μας λεει "τα συναισθηματα ειναι μια προειδοποιηση. σαν το λαμπακι 
που αναβει στο αυτοκινητο οταν κατι δεν παει καλα".
 
ετσι ειναι καλη μου φιλη. κ ναι αυτο το ποστ ειναι για σενα. ειναι γραμμενο 
στο κινητο καθως φευγω με το μετρο για το σπιτι μου. ειναι για εκεινη την ακυρη 
κουβεντα που πεταξα τυχαια. για ολα αυτα που τοσο καιρο δεν σου χω πει κ 
εχω παραπονο αλλα κυριως για ολες εκεινες τις φορες που θαθελα να σε παρω 
αγκαλια κ με αποπηρες. για κεινες που δεν σου εστειλα μνμ γ βολτα απο φοβο 
μην με αποπαρεις κ για κεινη τη φορα που ηρθα μεχρι το σπιτι σου με πιτζαμες 
αλλα δεν το εμαθες ποτε γτ φοβηθηκα και παλι την απορριψη. ηταν τοτε που 
συνειδητοποιησα ποσο δεν χωνευω την απορριψη κ γιαυτο δεν κανω τοσα κ 
τοσα πραγματα με αλλες προφασεις ως ασπιδα.

κ γιατι στα γραφω εδω; γιατι καποια στιγμη θα τα διαβασεις. βασικα 
θελω να τα διαβασεις. αφου δεν προκειται ποτε να με αφησεις να στα πω. 
αυτα. κ ενα σαγαπω με μια αγκαλια.