αποσταση

η αποσταση μεταξυ του σπιτιου μου και των φιλων μου εχει την ταση να τεινει στο απειρο...παντα! και οσο και να προσπαθησεις να συμφιλιωθεις με αυτο υπαρχουν στιγμες που απλα καθεσαι και βριζεις την αποσταση που σε χωριζει απο τις φιλες σου.γιατι ξερεις οτι δεν μπορεις να πας οποτε θες.γιατι πρεπει να γυριζεις συγκεκριμενη ωρα και να προλαβεις τα τελευταια λεωφορεια για να μην παρεις τηλεφωνο και ερθουν να σε μαζεψουν. γιατι ξερεις οτι δεν μπορεις να πας να τις δεις για πεντε λεπτα. γιατι την δυσκολη ωρα εχετε την δυνατοτητα να μιλησετε μονο απο τσατ ή απο κινητο.
και ενταξει. το καταπινω το φαρμακι χρονια τωρα. αλλα μεχρι ποτε?
πριν λιγο μιλωντας με την χαζομαλα ασυναισθητα αρχισα παλι να βριζω την αποσταση που υπαρχει μεταξυ των σπιτιων μας. γιατι ξερεις κατι?εχει παρει μορφη και χαρακτηρα η αποσταση. και δεν την παω μια. ειμαι σιγουρη οτι αν ημασταν συμμαθητριες στο γυμνασιο αποκλειεται να την εκανα παρεα. την αντιπαθητικη-.- και τωρα που ειπα γυμνασιο.

αυτο το ακουγα στο γυμνασιο.
οπως και τοτε ηταν που βγηκε το χαζομαλα -θυμασαι?- .οχι για σενα...χαζοχα μου...!αλλο που εχω το κρατησα και στο λεω:Ρ
και εχουν αλλαξει πολλα απο τοτε αλλα δεν θα νοσταλγησω τωρα(τι χρωμα?μανιταρι μαγικο κοκ). απλα ειναι που δεν μπορεις να κανεις τιποτα και νιωθεις αχρηστη και δεν ξερεις και ακριβως τα γιατι και τα πως και οσο το σκεφτεσαι εκνευριζεσαι.
ετσι και εγω. και τωρα σταματαω. παω να πνιξω τον πονο μου και να δω καμια σειρα. καληνυχταα