κατι παλιο.

φτιαχνοντας καποια πραγματα το μεσημερι, βρηκα ενα βιβλιο! ξεφυλιζοντας το λοιπον, ειδα κατι γραμμενο...γνωστα,οικεια γραμματα αγαπημενου προσωπου... γραμμενα παλια...τοσο παλια που μαλλον ουτε και η ιδια θα το θυμαται πια..

Μάης '90

Η αγάπη.

     κι αν δε λέγεται με λόγια, λέγεται με κύματα.

Θυμήσου την πέτρα που ρίχνεις από ψηλά στη 

θάλασσα. Αναπτύσσεται σε ομόκεντρους κύκλους

με κέντρον εκείνον που πάλλεται από αγάπη κι 

ακτίνα τον αγαπώμενο. Η ακτίνα του κύκλου,

των κυμάτων, εξαρτάται από το ύψος βολής

ή αλλιώς από το βάθος της αγάπης.

Μ' αρέσει να'μαι ρομαντική... Και να μην μ' άρεσε

πως να πάψω να 'μαι τώρα πια...

Ξέρεις ο νους του ανθρώπου όταν δε μπορεί

ν' αντέξει την πραγματικότητα κατά μέτωπο,

καταφεύγει στ' όνειρο και μεταμορφώνει τα γυμνά

τοπία σε κήπους.

Απέξω είμαι μια πέτρινη σιωπή κι από μέσα πότε

οχλαλοή κι αναμπουμπούλα, πότε μουσική συμφωνία.

Κι είν' ωραίο να'ναι Άνοιξη και ν'αφουγκράζεσαι

μέσα σου τις μουσικές του γαλάζιου...Νοσταλγώ,

πάντα νοσταλγώ...Αφήνω την όμορφη φωνή στη 

χειρότερη ραψωδία της ζωής μου.. τώρα πια που κινδυνεύω 

να χάσω, αμύνομαι με πουπουλένια ασπίδα να μη χαθώ.

Έννοια σου, καμιά φορά αφοπλίζεται ο πονηρός απ' τη δύναμη

της αδυναμίας. Ελπίζω όταν σκέφτομαι τα πουλιά.

                                                                Ιωάννα Σ.