ολα αυτα που δεν ειπωθηκαν ποτε...

ολα αυτα που σκεφτομαστε και νιωθουμε και ποτε δεν λεμε. ποσα πολλα...εχουμε τοοοοσα και αλλα τοοοσα στο μυαλο μας να πουμε αλλα δεν λεμε τιποτα.
μπορει οπως λεει και η νατασσα μποφιλιου να λεμε μονο αντιο...
μπορει...

Έπεσ' η νύχτα και τον πήρε μακρυά
τ'άδειο δωμάτιο βυθίστηκε στο κρύο
άραγε πόσα είχα στο νου μου να του πω
δεν είπα τίποτα, δεν είπα τίποτα
μονάχα αντίο.

και γιατι δεν τα ειπαμε?τι φοβηθηκαμε? τι μας κρατησε στην σιωπη?αξιζε?ή επρεπε να το ξεστομισουμε? και αμα μετα μας τυρανναει δεν πρεπει να το πουμε...?και μετα αρχιζει αλλο πανηγυρι...μα καλα?? ακομα το κρατας μεσα και μου το λες τωρα???τι δεν σου εχει συμβει?ελααα τωρα...μην με κανεις να αισθανομαι τοοοσο αρχημα:/ καλα ενταξει...
οχι.σε σενα το λεω!δεν εχω μελαγχολησει. απλα αναρωτιεμαι "φωναχτα" καποια πραγματα.με εβαλε σε σκεψεις η νατασσα:Ρ
τερμα οι σκεψεις.ωρα για υπνο. καλη μου πρωτη μερα στη σχολη αυριο!!;Ρ
καληνυχταα:)