the last one for 2012

παραμονη πρωτοχρονιας.
η ωρα ειναι 9:00
και θα επρεπε να ετοιμαζομαι για εκει που θα παμε για την αλλαγη του χρονου...αλλα!! εχω να σας πω!! ολοι ειναι ευχες και ευχες!δεν θα επρεπε να γραψω και εγω τις δικες μου στο μπλογκ μου?στο παραμελημενο μπλογκ συγκεκριμενα θα εχει αυξησει ανησυχητικα τις επισκεψεις.
ετσι λοιπον!!!:)
Καλη Πρωτοχρονια:) να τα περασετε ομορφα (και ας εχετε μερικοι πυρετο:Ρ)!!!

και ακομα...αυτες τις μερες να προσπαθησουμε ολοι γινουμε μεσα μας οσο φωτεινα ειναι και τα λαμπακια στο δεντρο μας, στο δρομο και σε καθε γωνια του πλανητη. να προσπαθησουμε να θυμηθουμε τα καλα και να τα εκτιμησουμε παλι απο την αρχη. να μην ξεχασουμε να παρουμε αγκαλια τους αγαπημενους μας ανθρωπους. να αφιερωσουμε χρονο στα ατομα που παραμελουμε μεσα στην καθημερινοτητα μας. να εκμεταλευτουμε την δευτερη και τελευταια εβδομαδα των διακοπων με κανα καφε παραπανω αλλα και προχωρωντας πιο περα απο το εξωφυλλο των βιβλιων.

ξερετε ε; "σας" τα λεω για να τα ακουω και εγω...τα λεει η νυφη για να τα ακουει η πεθερα...που λενε!

Καλη Χρονια λοιπον!!!με το καλο να μπει το 2013:)

Χρόνια Πολλά!!!κάθε καλό:)

αχ και να ημουνα τωρα σε μια τετοια βουνοπλαγια...<3

its a trap

μην ξεχνατε φιλοι μου...

καλο βραδυ:)

its christmas time

σε λιγότερο από δύο εβδομάδες έχουμε χριστούγεννα :) το πράγμα άρχισε να παραγίνεται από το σάββατο ...πρόβα με την μικρή ορχήστρα τα κλασσικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια (ω έλατο-άγια νύχτα-ήρθαν τα χριστούγεννα) και συνέχισε το μεσημέρι με στολισμό δέντρου με το μικρό (τα δυό μας έχουμε μείνει πια). ένα εχω να πω!νιωθω περηφανη για το ποσο τελεια βάλαμε τα λαμπάκια!μπράβο μας ντεκιι!!και τριτωσε το πράγμα με το απόγευμα της κυριακής...όπου φτιάξαμε μελομακάρονα <3 με κορυφαια στιγμή τα μικροσκοπικα δαχτυλακια του δίχρονου Τάτου να παλευουν με την ζύμη.
και τωρα δεν μπορω να περιμενω να έρθουν!και γεμιζω μεσα στο μυαλο μου με τοσα πραγματα τις μερες των χριστουγεννων που αυτα θελουμε ολοκληρο μηνα και οχι μοναχα δυο βδομαδουλες...!!
καλα χριστουγεννα λοιπον:)

δευτερα μεσημερι

Δευτέρα μεσημέρι και με μια μεγάλη μπλε σακούλα στο χέρι και την υπέρβαρη -ως συνήθως- τσάντα μου, γύριζα σπίτι. Φουριόζα μπαίνω στο λεωφορείο να βρω να κάτσω γιατί έχει αρχίζει να πονάει το χέρι μου αισθητά. Μπαίνω λοιπόν βλέπω δίπλα μου την ανάποδη θέση κενή και πάω να κάτσω με φόρα. και έχοντας εισχωρήσει η σακούλα η μπλε η μεγάλη στη θέση της, βλέπω την κυρία που μόλις της είχα πιάσει την θέση..."Περάστε" μου λέει...τα χάνω, χαμογελάω, πάω να κάτσω αλλά ενώ γελάω της λέω: "Καθίστε, καθίστε!!!" - "Γιατί γελάς??... Θα σε ξάφνιασε ο πληθυντικός..."λέει από μόνη της.
Όχι!σκέφτομαι...με ξάφνιασε πόσο αγενής μπορώ να γίνω μέσα στη φούρια μου.
Η κυρία κατέβηκε μια στάση πριν από μένα.

εσυ τι θα εκανες;;

(Δευτερα μεσημερι και οπως καθε δευτερα τσεκαρα το καινουριο ποστ στο mary-land blog στο missbloom.gr
αυτη τη φορα μιλαγε για το TEDxAthens. ενας απο τους ομιλητες ηταν ο John-Paul Flintoff που απεικονιζεται παρακατω.)

«Τι θα έκανες αν ήξερες πως δεν υπήρχε περίπτωση να αποτύχεις?»

Ε?

Δεν είναι λίγο πιο απλή η ζωή έτσι? 


Δεν είναι όλα λιγότερο φοβιστικά? 

Δεν είναι πολύ απελευθερωτικό να σκέφτεσαι για λίγο έτσι? 

οποτε...

Το θέμα είναι να βρεις την ιδέα που σου ταιριάζει. Και μετά φυσικά να μην διστάσεις 

να την κάνεις πράξη!

ετσι οι μερες περνουν...

ειναι τοσο περιεργο. οι μερες περνουν γρηγορα. πριν καν προλαβεις να μιλησεις με κανεναν ανθρωπο...και μετα απο κατι μερς που το παιρνεις χαμπαρι αναρωτιεσαι γιατι σουχει συμβει? τελευταια ουκ ολιγες φορες. και τι κανω γιαυτο? τιποτα! απλα το παρατηρησα φιλε!τι θες να αρχισω να παιρνω τηλεφωνα και να γινομαι κοινωνικη?δεν ημουν ποτε. τωρα θα γινω? ετσι και αλλιως δεν ειναι πια καλοκαιρι να παρεις να πεις τα νεα και πεις δυο μπουρδες και να κανονισεις καφε για να ξαναπεις τα ιδια πραγματα.
τωρα πρεπει:
- να βρεις χρονο,
- να μην εισαι στο δρομο(κεντρο,μετρο,λεωφ ή πιο πιθανο σταση λεωφ) γιατι δεν προκειται να μιλας σαν ανθρωπος,
- να εχεις διαθεση (τι γινεται να μην εχεις πονοκεφαλο ή εκολαπτομενο πονοκεφαλο καθε μερα?ο.ο)
- να εχεις καλο σημα(μπορει να μου πει καποιος γιατι δεν εχει σημα ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ???)
και πες οτι καταφερνεις και τα εξασφαλιζεις ολα αυτα...και ολα κομπλε παιρνεις τηλεφωνο επειδη ξερεις το προγραμμα πανω κατω και του αλλου και λες ρε παιδι μου ας δοκιμασω την τυχη μου.
- που ξερεις οτι σιγουρα δεν εχει μαθημα?
- μηπως εχει ηδη φτασει στην δουλεια?και αμα νιωσει οκορντ αμα χτυπησει το κινητο?
- μηπως εχει παει καμια βολτα?τι???δεν εχει δικαιωμα?
και παλι προκυτουν τα παραπανω...αν θα εχει σημα, χρονο να μιλησει, διαθεση(!!).
γιατι οκ βρηκες εσυ χρονο, διαθεση, σημα...ο αλλος? που ξερεις οτι θα τα εχει??? και ετσι οι μερες περνουν και αναρωτιεσαι που χαθηκες?
εγω επισημα πια....κατοικω στο πλανητη strangerous με κατοικους τον εξης εναν. ιτς μι γκάιζ.
και ολοι γνωστοι φιλοι συμφοιτητες εχουμε μπει στην ρουτινα. και ολοι στην κοσμαρα τους. περφεκτ.   ας πουμε το κατσιβελακι μαθαινει τα νεα μου και την ψυχολογικη μου κατασταση απο το εδω. και αμα δει οτι παει κατι παρα πολυ χαλια κατευθειαν τηλεφωνο!ή φουμπου:Ρ

εγω ενα εχω να πω...θελω να παω για καφε στο γκαζι κολετζ να μας φερουν σμαρτις και να πιουμε φραπε και να αραξουμε και να ερθουν τυχαια κ οι αδερφες μου να τα αγορια τους και να ειμαστε ολοι χαλαροι και ριλαξατοι και να χαζομεραμε λεγοντας βλακειες.
και μονο μια βολτα δεν θα με χαλαγε. αλλα να παμε.
καλο βραδυ.

friends dont let friends to do silly things...alone

χμ...λεπον!απο που να το πιασω....

το υπεροχο του να εχεις αδερφια ειναι πως ενω την μια στιγμη βριζεστε και τσακωνεστε λες και δεν υπαρχει αυριο μετα απο 5 λεπτα ολα οκ, λες και δεν τρεχει τιποτα! καποιες φορες μπορει να παρει και παραπανω απο 5 λεπτα γιατι πρεπει να δειξεις χαρακτηρα. αλλα μεχρι εκει. 

και δεν ειναι μονο αυτο...ειναι και που συγχωρεις και σου συγχωρουν τα παντα...ψεματα?νευρα?βρισιδια?ολα πανε στην ακρη. λες και δεν εγιναν ποτε. 

και ολο αυτο δεν μπορεις να το εξηγησεις σε ενα μοναχοπαιδι..."ναι αλλα εχω φιλες σαν αδερφες μου!!" σου λεει... "ναι καλαα" σκεφτεσαι εσυ...
και ετσι ειναι...με τις φιλες και τους φιλους δεν ειναι το ιδιο...οπως και να το κανουμε...λογω της διαρκειας της σχεσης με τα αδερφια...οι φιλοι ηρθαν μετα...

αλλα υπαρχουν καποιες φιλιες που ειναι δυνατες. και οι κακιες και τα στραβωματα ξεπερνιουνται τοσο ευκολα οσο και με τα αδερφια. ακομα και αμα εχεις φλιπαρει(οπως εγω στο προηγουμενο ποστ) που νομιζα οτι εχει ερθει η συντελεια του κοσμου (λογω της αμετρητης ανασφαλειας μου -κατα βαθος- μηπως τις χασω...). καποια πραγματα δεν αλλαζουν, οταν θελεις να τα κρατησεις ιδια. γιατι υπαρχουν και οι κολλητες σε αυτο τον κοσμο τελικα. και ας κοροιδευα τις εφηβες συνομηλικες μου παντα για αυτην την λεξη. και ας κοροιδεψα και τις προαλλες -απο μεσα μου- το δεκαπενταχρονο που μου ελεγε τον διαχωρισμο αναμεσα στις κολλητες τις και στις κολλητες-αδερφες της(χεχεεχ γελα οσο θες!)  εψες καταλαβα οτι υπαρχουν αυτα. αλλα η καταχρηση τους ειναι το κατι αλλο πια και γιαυτο τα απεφευγα μεχρι τωρα.

και καταλαβα οτι υπαρχουν... γιατι εχω την χαρα να το ζω. 

ευχαριστω που ειστε στην ζωη μου.
μην φυγετε ποτε - ευχαριστω :)

Would you just forget the world?

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me and just forget the world?

ειναι εκεινες οι στιγμες.εκεινες που νιωθεις οτι κατι σου λειπει.
και ενω ξερεις οτι ειναι το αυτο το προσωπο. δεν το σηκωνεις το τηλεφωνο να του πεις αυτα που θες.  εγωισμος?φοβος? παντως κατι εχει αλλαξει, σε ενοχλει και θελεις να το αλλαξεις. πρεπει. και αξιζει.
αξιζει και με το παραπανω, απλα πρεπει -εαυτε μου- να μου το υπενθυμιζεις συχνα.
γιατι ανθρωπος ειμαι και εγω και ξεχναω.
οπως και εκεινη. και αμα εχει ξεχασει εκεινη? 

ειναι εκεινες οι στιγμες που νιωθεις το κενο να μεγαλωνει. και μια ταραχη οσο να πεις σε πιανει...αλλα θα το ξεπερασουμε...ε?μπι εφ εφ??
και οπως λεει και το τραγουδι...θελω απλα να ξαπλωσουμε...στην ταρατσα...οπως τοτε...και να κανουμε οτι δεν υπαρχουν ολα τα αλλα γυρω...

ps. i love you

“Dear Holly, I don’t have much time. I don’t mean literally, 
I mean you’re out buying ice cream and you’ll be home soon. 
But I have a feeling this is the last letter, because there is 
only one thing left to tell you. It isn’t to go down memory 
lane or make you buy a lamp, you can take care of yourself 
without any help from me. It’s to tell you how much you move 
me, how you changed me. You made me a man, by loving me Holly. 
And for that, I am eternally grateful… literally. If you can promise
me anything, promise me that whenever you’re sad, or unsure, 
or you lose complete faith, that you’ll try to see yourself through 
my eyes. Thank you for the honor of being my wife. I’m a man 
with no regrets. How lucky am I. You made my life, Holly. But 
I’m just one chapter in yours. There’ll be more. I promise. So 
here it comes, the big one. Don’t be afraid to fall in love again. 
Watch out for that signal, when life as you know it ends. 

P.S. I will always love you.”

πες το.

και ειναι κατι φορες που εκει που δεν το περιμενεις η πιο απλη βολτα καταληγει στην πιο ομορφη και ανοιχτη συζητηση. και αυτο το συναισθημα -μετα απο αυτες τις ωραιες συζητησεις με φιλες σου- οπου νιωθεις οτι εχεις βρει και λιγο παραπανω απο τον εαυτο σου.

ετσι κατεληξε και η βολτα για ταινια-περπατημα-ουτεκαιμειςξεραμετι που κανονισαμε σημερα με την τζενη. και μετα το σουβλακι και το περπατημα καταληξαμε σε κατι σκαλακια -κλασσικοι γυφτοι- οπου και τα ειπαμε ολα... ειναι η στιγμη που δινεις κατι παραπανω απο τον εαυτο σου και αυτο σε απελευθερωνει. σε απελευθερωνει η βοηθεια του φιλου που ερχεται απλοχερα να σε τραβηξει απο το καβουκι που εχεις μπει. γιατι ολοι μας κολλαμε σε καταστασεις και εχουμε ανεξηγητα ψυχολογικα που να χτυπανε την πορτα κατα καιρους. και αυτα χωρις την βοηθεια ενος φιλου -που ειναι καλυτερος απο τον καθε ψυχολογο του κοσμου- δεν μπορουν να γινουν. 

και τοτε ειναι που θυμασαι ποσο υπεροχες ειναι αυτες οι συζητησεις και ποσο σου εχουν λειψει με καποια αλλα φιλαρακια που το συνηθιζεται κατα καιρους να ψυχολογιστε μεταξυ σας. και καταληγεις να αναθεματιζεις το φουλ προγραμμα σου αλλα και τις απεργιες -μας εχουν ταραξει!!- που σε κανουν να μην εχεις δει ανθρωπο τον τελευταιο καιρο...ή να τον ευχαριστηθεις με λιγη παραπανω κουβεντα. 

καλοβραδυ του εβρι-ουαν :)

ενα αλλιωτικο 24ωρο.

παρασκευη βραδυ.

και οπως καθε φορα, αναμενοντας την αναχωρηση για την κατασκηνωση, ετοιμασα τα πραγματα μου τελευταια στιγμη, αργησα να ξαπλωσω και (φυσικα!) δεν μου κολλουσε υπνος!ειναι κατι το δεδομενο πια...δεν ξερω γιατι ακομα με ξαφνιαζει.

και πηγαμε στο aftercamp (or afterSkyCity για μας). περασαμε ομορφα...πολυ ομορφα!

και το συνειδητοποιησα οταν φευγαμε...οπως καθε φορα, μια κακοδιαθεσια με περιεβαλλε και ας προσπαθουσα να την ξορκισω για να χαρω και τις τελευταιες στιγμες.

και τοτε καταλαβα ποσο ομορφα περασα. εκεινη την στιγμη. τη στιγμη που μπηκαμε στο αυτοκινητο με την αδερφη μου και τις ξαδερφες μου να παμε σπιτι. καθως καθομασταν στριμωχτα στο πισω καθισμα κοιταξα το σημειο που ενα 24ωρο πριν ηταν η συναντηση για την αναχωρηση. και ενιωσα λες και δεν ειχα ζησει τιποτα ενδιαμεσα. μα πως?ηταν ενα γεματο 24ωρο. οπως ημουν και εγω. μεσα μου. γεματη. γεματη κουραση, γκρινια απο τα εφηβακια μου, αγαπη και αγκαλιες, υποσχεσεις για την επομενη συναντηση, χαρα που ημουν μαζι τους, ηρεμια. μια ηρεμια που μονο η κατασκηνωση μπορει να μου προσφερει...να μου γεμισει αυτην την μπαταρια. με τον δικο της τροπο. μαζι με την κουραση μαζι με ολα. ανεξηγητα και ομορφα.

γιατι απλα κατι εχει αυτο το μερος που δεν μπορω να το εξηγησω. 

κατι δικο μου. 

καλο βραδακιι:)

καποιες δευτερες ειναι ωραιες.

ανοιγω κουρτινες και τι να δω...Ο.Ο βρεχει;βρεχει!!!και εχει και λιγο ηλιο!ετσι αμυδρο να μην ξεχναμε οτι ειναι μεσημερι! αχ...αυτος μαλιστα!αυτος ειναι εξαιρετος καιρος!κα μεσα στην ασφαλεια του σπιτου μου τον λατρευω!και μολις βγηκε περισσοτερος ηλιος <3
και ειναι εκεινες οι μερες που καθεσαι στο σπιτι για "αναρωση" και τις ευχαριστιεσαι και με το παραπανω. γιατι περνας ενα πρωινο με αδειο σπιτι που δυσκολα εχεις την ευκαιρια να το χαρεις, κανεις μπανιο με την ανεση σου -και ας ξεχασες να ελεγξεις για ζεστο νερο- , διαβαζεις για την σχολη, χαζευεις στο ιντερνετ, κανεις οτι θες, με οποια σειρα θες και αυτο ειναι το καλυτερο. εβερ!
και πιο πολυ ευχαριστιεσαι αυτην την φαση αμα εχει τυχει δυο μερες πριν να τα εχεις οοολα αυτα αλλα να μην μπορεις να τα χαρεις γιατι δεν εισαι εσυ καλα. γιατι ποναει ολο σου το σωμα, δεν εχεις την ελαχιστη δυναμη στα χερια, δεν αντεχεις ουτε καν να πας μεχρι την κουζινα για να βαλεις λιγο νερο και ας ξερεις οτι σε λιγο θα παθεις αφυδατωση, δεν συζητας καν την πιθανοτητα να πας να φτιαξεις τσαι...και το  μονο που θες ειναι να ξαναξαπλωσεις και ξανακοιμηθεις κι ας εχεις μονο μιση ωρα ξυπνια. ναι.τοσο ομορφο ητανε το σαβατο μου.
αλλα τωρα πάει περασε!και εχει ερθει η δευτερα και δεν υπαρχει δευτερα που να ειμαι περισσοτερο χαρουμενη που ηρθε!! χεχεε εγινε και αυτο. αν ειχα λιστα με τα πραγματα που-δεν-θα-μου-συμβουν-ΠΟΤΕ αυτο θα ηταν μεσα και μολις θα ειχε σβηστει!

και μην ξεχνας.

και μπηκε το νερο στ'αυλακι...αρχιζει και κυλαει το προγραμμα, προχωρανε οι μερες...ενταξει!μην το παρακανουμε κιολας!απεργιες και αργιες που και που ξεπηδανε χαρωπες, εκει που δεν το περιμενεις...και σου ομορφαινουν την μερα ή σε κανουν να ανεβεις στην σχολη (50 λεπτα στα μμμ), να περιμενεις μιση ωρα μπας κα φανει ο καθηγητης και να φυγεις απραγος για να πας σπιτι σου(αλλα 50 λεπτα στα μμμ). αλλα αυτο ειναι το λιγοτερο.
γιατι αμα το απογευμα (που εχεις χουχουλιασει στο σπιτι, εχοντας πονοκοιλο, εχοντας κοιμηθει κανα μισαωρο για να ανασυγκροτηθεις και χωρις να εχεις αποφασισει αν θα πας στο μαθημα ιστοριατηςτεχνης-μορφολογιαμουσικης και οντας πληρως ζαβλακομμενη) δεχτεις ενα τηλεφωνημα απο αυτον...ολα μπορουν να αλλαξουν!!!να ξεχασεις τα παντα και να αποκτησεις ορεξη για ολα!
ετσι και εγω. χτες οντας σε αυτην την κατασταση -βλ.παρενθεση- καθομουν αμεριμνη και χαζευα στην τιβι...ώσπου!μου φωναζει η ντεκι "στο τηλεφωνο σε θελει ο τατος!!!"
:)
που ειναι το τηλεφωνο, να παρει;;να το!
"ναι;τατο;;"
"δωλααα!δωλαα!καλα....-κατι ακαταλαβιστηκα ακομα- ...ερθεις;θα ερθεις;;;"
ε...νταξει...πως να μην λιωσω; οταν ο διχρονος ανηψιος μου με παιρνει τηλεφωνο να με ρωτησει αμα θα παω για να παμε βολτα? ε...ενταξει...:) απλα αυτο.
απλα χαμογελαω πλατια και ανυπομονω για την επομενη φορα που απλα θα αραξουμε σταυροποδι για να διαβασουμε τα βιβλια του.

keep moving...

μετα την τελευταια αναρτηση καθε φορα που περναγε απο το μυαλο μου να γραψω στο μπλογκ ελεγα "WHAAAAT???

τι στο καλο θα γραψεις?"...παλι μπουρδες?τα ειχε γραψει τοσο ομορφα η Ιωάννα Σ. που τωρα εγω νιωθω λιγη και λειψη για να γραψω κατι της προκοπης...νταξει!θα το την αληθεια...με το γραψιμο ποτε δεν το ειχα....ποτέ. στο σχολειο παντα εγραφα χαλια εκθεσεις και τα φιλολογικα ειχαν πάντα την 

τιμη να κατεχουν τους χειροτερους βαθμους μου. ακομα και στις πανελληνιες τον χαμηλοτερο βαθμο τον ειχε -δικαιωματικα- η εκθεση! δεν φανταζομαι να σας εκπλησσουν αυτα που γραφω...τα περιμενατε, ηταν πασιφανη απο τις κειμεναρες και τα απιστετα λογοτεχνικα αριστουργηματα που εχω παραθεσει σε αυτο το μπλογκ...

ετσι λοιπον πρεπει να αναρθωσω παλι το παραστημα μου και να συνεχισω να γραφω τα δικα μου...γιατι ετσι ξεκινησε ολη αυτη η ιστορια.

και μια δηλωση. πηγε καποια στιγμη το μεσημερι να με πιασει μίιιια γκρίνια...άλλο πράγμα...αλλα το προλάβαμε το κακό...γιατι με το που με πιάσει αντε να με αφήσει...και ημουν τοσο καλά τοσες μέρες!ειχα παθει την δευτερη εφηβεια μου επισημα. και φυσικα δεχτηκα το αναλγο δουλεμα απο τις φιλεναδες μου...μην χασουν-.- 

και καπου εδω...καληνυχτα! αυριο εχει μηχανικη και εμενα να τρεχω σαν τρελη να προλαβω τα λεωφορεια...αλλα μετα εχει καφεδακι-ή καφεδάκια- οποτε χαλαλι;)

και αυτο...just keep moving;)

κατι παλιο.

φτιαχνοντας καποια πραγματα το μεσημερι, βρηκα ενα βιβλιο! ξεφυλιζοντας το λοιπον, ειδα κατι γραμμενο...γνωστα,οικεια γραμματα αγαπημενου προσωπου... γραμμενα παλια...τοσο παλια που μαλλον ουτε και η ιδια θα το θυμαται πια..

Μάης '90

Η αγάπη.

     κι αν δε λέγεται με λόγια, λέγεται με κύματα.

Θυμήσου την πέτρα που ρίχνεις από ψηλά στη 

θάλασσα. Αναπτύσσεται σε ομόκεντρους κύκλους

με κέντρον εκείνον που πάλλεται από αγάπη κι 

ακτίνα τον αγαπώμενο. Η ακτίνα του κύκλου,

των κυμάτων, εξαρτάται από το ύψος βολής

ή αλλιώς από το βάθος της αγάπης.

Μ' αρέσει να'μαι ρομαντική... Και να μην μ' άρεσε

πως να πάψω να 'μαι τώρα πια...

Ξέρεις ο νους του ανθρώπου όταν δε μπορεί

ν' αντέξει την πραγματικότητα κατά μέτωπο,

καταφεύγει στ' όνειρο και μεταμορφώνει τα γυμνά

τοπία σε κήπους.

Απέξω είμαι μια πέτρινη σιωπή κι από μέσα πότε

οχλαλοή κι αναμπουμπούλα, πότε μουσική συμφωνία.

Κι είν' ωραίο να'ναι Άνοιξη και ν'αφουγκράζεσαι

μέσα σου τις μουσικές του γαλάζιου...Νοσταλγώ,

πάντα νοσταλγώ...Αφήνω την όμορφη φωνή στη 

χειρότερη ραψωδία της ζωής μου.. τώρα πια που κινδυνεύω 

να χάσω, αμύνομαι με πουπουλένια ασπίδα να μη χαθώ.

Έννοια σου, καμιά φορά αφοπλίζεται ο πονηρός απ' τη δύναμη

της αδυναμίας. Ελπίζω όταν σκέφτομαι τα πουλιά.

                                                                Ιωάννα Σ.

και ετσι...

οι μερες περνουν...

η σχολη ανοιξε διαπλατα τις αγκαλες της στο αγαπητο χειμερινο εξαμηνο και ετσι αισιως ξεκινησα το πεμπτο εξαμηνο και το τριτο ετος!!γιουχου!να τα εκατοστησω βρε!!

η δουλιτσα μου αυριο θα σιγουρευτει λογω προγραμματος σχολης...που δεν με βοηθαει καθολου...αχταρμας σκετος.

το βιολι δεν εχει βρει ακομα που θα χωθει για να αραξει...αλλα εχω μεγαλεπιβολα σχεδια...αμε!!!αρμονιες-σολφεζ-μορφολογιες-υποχρεωτικο πιανου...αστα να πανε:/ δεν ξερω βεβαια τι θα κανω απο οολα αυτα...α!και ορχηστρα και κουαρτετο!!!!αλλα αυτα τα αγαπωω:) και ανυπομονω τρελα να αρχισουν:) το σαβατοο <3
και ενας πανικος συναισθηματων. ειμαι σε μια μονιμη κατασταση...ναι...και οχι...αλλαααα...ΟΧΙ ΟΧΙ...πιο πολυ ΝΑΙ...ΕΕΕ??? αυτο ακριβως. αμα βγαλω ακρη μπορει να προσπαθησω να το πληκτρολογησω κιολας...δεν το κοβω για συντομα παντως.

και σαν "εφηβη" και εγω, θα αφιερωσω στην ντεκι μου αυτο(και ας μην το μαθει ποτε) κ θα σας καληνυχτησω:)

Ονειρα γλυκα.

ολα αυτα που δεν ειπωθηκαν ποτε...

ολα αυτα που σκεφτομαστε και νιωθουμε και ποτε δεν λεμε. ποσα πολλα...εχουμε τοοοοσα και αλλα τοοοσα στο μυαλο μας να πουμε αλλα δεν λεμε τιποτα.
μπορει οπως λεει και η νατασσα μποφιλιου να λεμε μονο αντιο...
μπορει...

Έπεσ' η νύχτα και τον πήρε μακρυά
τ'άδειο δωμάτιο βυθίστηκε στο κρύο
άραγε πόσα είχα στο νου μου να του πω
δεν είπα τίποτα, δεν είπα τίποτα
μονάχα αντίο.

και γιατι δεν τα ειπαμε?τι φοβηθηκαμε? τι μας κρατησε στην σιωπη?αξιζε?ή επρεπε να το ξεστομισουμε? και αμα μετα μας τυρανναει δεν πρεπει να το πουμε...?και μετα αρχιζει αλλο πανηγυρι...μα καλα?? ακομα το κρατας μεσα και μου το λες τωρα???τι δεν σου εχει συμβει?ελααα τωρα...μην με κανεις να αισθανομαι τοοοσο αρχημα:/ καλα ενταξει...
οχι.σε σενα το λεω!δεν εχω μελαγχολησει. απλα αναρωτιεμαι "φωναχτα" καποια πραγματα.με εβαλε σε σκεψεις η νατασσα:Ρ
τερμα οι σκεψεις.ωρα για υπνο. καλη μου πρωτη μερα στη σχολη αυριο!!;Ρ
καληνυχταα:)

αποσταση

η αποσταση μεταξυ του σπιτιου μου και των φιλων μου εχει την ταση να τεινει στο απειρο...παντα! και οσο και να προσπαθησεις να συμφιλιωθεις με αυτο υπαρχουν στιγμες που απλα καθεσαι και βριζεις την αποσταση που σε χωριζει απο τις φιλες σου.γιατι ξερεις οτι δεν μπορεις να πας οποτε θες.γιατι πρεπει να γυριζεις συγκεκριμενη ωρα και να προλαβεις τα τελευταια λεωφορεια για να μην παρεις τηλεφωνο και ερθουν να σε μαζεψουν. γιατι ξερεις οτι δεν μπορεις να πας να τις δεις για πεντε λεπτα. γιατι την δυσκολη ωρα εχετε την δυνατοτητα να μιλησετε μονο απο τσατ ή απο κινητο.
και ενταξει. το καταπινω το φαρμακι χρονια τωρα. αλλα μεχρι ποτε?
πριν λιγο μιλωντας με την χαζομαλα ασυναισθητα αρχισα παλι να βριζω την αποσταση που υπαρχει μεταξυ των σπιτιων μας. γιατι ξερεις κατι?εχει παρει μορφη και χαρακτηρα η αποσταση. και δεν την παω μια. ειμαι σιγουρη οτι αν ημασταν συμμαθητριες στο γυμνασιο αποκλειεται να την εκανα παρεα. την αντιπαθητικη-.- και τωρα που ειπα γυμνασιο.

αυτο το ακουγα στο γυμνασιο.
οπως και τοτε ηταν που βγηκε το χαζομαλα -θυμασαι?- .οχι για σενα...χαζοχα μου...!αλλο που εχω το κρατησα και στο λεω:Ρ
και εχουν αλλαξει πολλα απο τοτε αλλα δεν θα νοσταλγησω τωρα(τι χρωμα?μανιταρι μαγικο κοκ). απλα ειναι που δεν μπορεις να κανεις τιποτα και νιωθεις αχρηστη και δεν ξερεις και ακριβως τα γιατι και τα πως και οσο το σκεφτεσαι εκνευριζεσαι.
ετσι και εγω. και τωρα σταματαω. παω να πνιξω τον πονο μου και να δω καμια σειρα. καληνυχταα

λιγη γκρινια με αγαπη.

να γκρινιαξω?θα γκρινιαξω! ετσι ρε φιλε μου το δικαιουμαι και εγω καμια φορα.  αντε προγραμμα αντε καθημερινοτητα ελα να μας τσακισεις την ζωη!ελα να θρονιασεις στην ζωη μας και να κανουμε μετα αμαν να σε βγαλουμε!ελα για να ζηταμε λιγες ωρες υπνου παραπανω. για να ζηταμε μια παραπανω βολτα. λιγο παραπανω καθισιο.ελα για να αρχισουμε το ανελεητο και ασταματητο τρεξιμο. το εχει αναγκη πια ο οργανισμος μου. δεν θελω να υπαρχει αλλο μαθημα που να μπορω να δωσω και να σκαει "υποχρεωση-δουλεια" στην μεση! θελω να τελειωσει η εξεταστικη. επισημα για ολους. δεν μπορω αυτην την εσωτερικη καταπιεση που ομως δεν με φτανει στο σημειο να κατσω να διαβασω. απλα υπαρχει και με τυρραναει ή τυρανναει...ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ! εμα πια.

ενταξει το παραδεχομαι. ειναι οι μερες του μηνα που ΕΧΩ ΝΕΥΡΑ. ΛΙΓΑ. λιγα... και προσπαθω να γινουν πιο λιγα.  στην προσπαθεια θα μεινω ομως...και ειναι και που φοβαμαι να χαρω με αυτο το καινουριο που προεκυψε. ναι!θελω δουλεια, μαρεσει το μπέιμπισιτινγκ αλλα δεν μπορω παλι να ενθουσιαστω και τελικα...πουφ!!! τελικα οχι.μουφα ολα και νταξει... δεν το μπορω. ειναι και η γκρινια που λεγαμε. δεν μπορω! και πρεπει να βρω και τα βιβλια του βιολιου!τα εχω χασει. δεν πρεπει να το μαθει ποτε αυτο η κυρια-αγαπημενη-καθηγητρια-βιολιου-μου. και αποφευγω να παω για μαθημα ή εστω για κουρδισμα γιατι τι θα της πω της καθηγητριας μου?σορρυ αλλα χαθηκαν στην αλλαγη δωματιου και εχω φαει τον κοσμο αλλα δεν γινεται τιποτα? και ναι...εχω φαει ολο τον κοσμο τις τελευταιες μερες!τρωω λες και δεν υπαρχει αυριο. και ευτυχως που εχει χαλασει η ζυγαρια του σπιτιου! φιου.. και εσυ που δεν μιλαμε πια σαν ανθρωποι, με εκνευριζεις!και οσο χαλαρα και να το δω εχεις σκαλωσει τοσο πολυ εσυ που μου ερχεται να σε βρισω ετσι μια στα γρηγορα γιατι δεν την μπορω την κατασταση αυτη. εχω σκεφτει και αλλη λυση αλλα θα εφαρμοστει μονο ως η εσχατη λυση. σας εχω πει οτι εχω λατρεψει το pinterest.com? ναι!!!το αγαπω. και χθες το εδειξα σε μια φιλη μου και μετα με εγραψε τοσο πολυ για να ασχοληθει με αυτο και να κανει repins που αποφασισα αμα ειναι να το δειξω σε καποιον παλι να μην του το δειξω με το που εχω παει σπιτι του και μην εχοντας  τιποτα αλλο να κανω απο το να τον κοιταω μολις του δειξω τα κατατοπια και φυσικα εκεινος κολλησει. ναι!ετσι ακριβως εγινε με την φιλη μου-.- ομορφες στιγμες:Ρ αλλα εσεις εξερευνηστε το;)

καλη εβδομαδα και αυτο για αυριο με αγαπη <3

προσγειωμενος στοχος

"ναι αυτος ειναι ενας προσγειωμενος στοχος" ειπε ο φαδερ τζον με στομφο!
αληθεια? σκεφτομαι εγω... υπαρχουν προσγειωμενοι στοχοι?και αν υπαρχουν δεν τους θελω!ή θα βαλεις στοχο ή δεν θα βαλεις!και ας φας τα μουτρα σου.και ας πεσεις για πολλοστη φορα. αλλα αντεχεις να ξαναπεσεις?υπαρχει παρακατω?
οι στοχοι ειναι για να θετονται... και αμα δεν εχεις σημαδι?

την εκατσες...κοιταξε τον στοχο καλυτερα!

και αμα κουραστεις... και αμα λυγισεις στην πορεια?

μην τα παρατησεις...ποτέ σου λέω!!!

ή μηπως να ξαναπροσδιοριζες τους στοχους σου?

σταματα για λιγο...κοιτα αν τα πραγματα εχουν αλλαξει γυρω σου...και ξεκινα!!

και μην ξεχνας οτι τα λαθη ειναι για να γινονται...και να ξαναγινονται...αφου το εχει πει και ο Αλβερτος...ο Α'ι'στάιν βρε!!

και οι στοχοι ειναι για να θετονται...και να θετονται και ψηλα...αφου το ειχε γραψει και ο Τζερι στην Χολυ στο "ΥΓ. Σ'αγαπώ" στον εβδομο φακελο που της ειχε αφησει...

" Στόχευε στο φεγγάρι. Ακόμα και αν αστοχησεις, θα βρεθείς μέσα στα αστέρια. Υποσχέσου μου ότι αυτή τη φορά θα βρεις μια δουλειά που να σου αρέσει!
Υ.Γ. Σ'αγαπώ... "

οποτε...μη μασας!!βαλε τον στοχο σου!!!εστω και αυτον τον οχι-και-τοσο-προσγειωμενο!

και μην κοιτας τις απωλειες πισω τοσο συχνα πια...αφου το ειχε πει τοσο ομορφα και απλα η κυρια με το ομορφο καρέ απο του "Απίθανους" που μου διαφευγει το ονοματακι της...

καλη τυχη λοιπον με τους στοχους...που καθε σεπτεμβρη-οκτωβρη πρεπει να τεθουν και να αναδιαμορφωθουν!!!ευχηθειτε μου και μενα...θα την χρειαστω;Ρ

αν ηξερες

υπαρχουν τα ατομα που τα αγαπας και το ξερουν. τους το δειχνεις και το εισπρατουν. 

υπαρχουν και αυτα ομως που ειναι τοσο σημαντικοι παραγοντες στην ζωη σου αλλα δεν το ξερουν. δεν σε εχουν αφησει να τους το δειξεις και γιαυτο δεν το εμαθαν ποτε.

σε σενα λοιπον αδερφακι που δεν ξερω αν το ξερεις. που δεν ξερω αν θα το μαθεις ποτε. γιατι δεν ειναι οτι δεν ξερεις οτι σε αγαπαω...προφανως...αλλα σιγουρα δεν ξερεις ποοοοσο πολυ σαγαπαω. 

και ξερεις τι με φοβιζει?αν θα το μαθεις τελικα ποτε. αν ποτε θα κανουμε παρεα σαν φιλαρακια. αν ποτε θα τρεξεις να μου πεις το προβλημα σου. αλλα δεν ανησυχω για κατι. δεν ανησυχω για σενα. εισαι σκληρο καρυδι και οτι και να γινει τα βγαζεις περα. γιαυτο κιολας θεωρουσα παντα οτι δεν με χρειαζεσαι. οπως πουχου χρειαζομαι εγω τον σπορο που τον τελευταιο χρονο εχει εξελιχθει το πραγμα ετσι και εχουμε κολλησει. και ξερεις ποσο μου αρεσει? ποσο την βρισκω να γυρναω σπιτι και να ξερω οτι εχω τον σπορο να του τα πω? και ξερεις πως θα αντιδρασει ο σπορος αν μαθει οτι τον αποκαλω τωρα ετσι? και θυμασαι που το σουπερ-μυαλο νο1 την φωναζε ετσι?αφου πρωτα φωναζε και εμενα?οπως με φωναζε και μπομπιρα και ολα αυτα τα χαριτωμενα(μπλιαξ!) που συνηθιζει κατα καιρους. οποτε ας την μετανομασουμε σε "ντεκι" οπως την αποκαλει και η νεα γενια. αλλα ξερεις γιατι με εχει πιασει αυτο το παραληρημα και παλι? γιατι εγω σε εχω αναγκη στην ζωη μου. σε χρειαζομαι στην καθημερινοτητα μου. και αυτος ειναι ο λογος που με πιανουν οι κρισεις κατα καιρους. και εχω τις φιλεναδες μου να λενε οτι εχω κολλημα μαζι με τις αδερφες μου και ολα τα καλα. και βασικα ξερεις γιατι εχω θεμα? γιατι παντα ενοιωθα απεξω. και κλαμα που εχω ριξει για το θεμα. δεν θες να ξερεις! 

οπως και δεν θα μαθεις και αυτα...μονο τυχαια μπορει να τα μαθεις. γιατι εγω δεν θα σου το πω ποτε. 

αλλα αμα τα μαθεις μην φρικαρεις. απλα θα ηθελα να ηξερες οτι τωρα που κατι δεν παει καλα στην ζωη σου, σε εχω εννοια. μεγαλη. αυτο
και εσυ που διαβαζεις γνωστος ή μη....μην νομιζεις οτι με εχει πιασει καταθλιψη...μπα...πανε αυτοι οι καιροι...απλα επρεπε να εκφρασω αυτον τον συρφερτο απο λεξεις που ηταν μεσα στο κεφαλι μου.

και οπως λεει το τραγουδι απο την κατασκηνωση με την παραπανω μελωδια...

ολα θα αλλαξουν,

θα φτιαξουν, 

θα ανατραπουν.

:)

λα λα

Cin-Cin 

I'm so glad that you're in-in

You're inside my heart- my heart

We will never be apart!

La La La La La

και καπως ετσι μπορει να περιγραφτει η κατασταση...βεβαια μπορει να ειναι απο την υπερενταση της ολης ημερας!!χεχχεε νταξει μωρε τι πα να πει υπερενταση κυριακης??

τι λογω δυο καφεδων,εναν στο αρωμα κοφι και εναν στο σπιτι-σκετη αποτυχια-, 

μιας συναντησαρας με την ομαδαρα με επιτυχια 8/13 

και με πολλη χαρα αναμειχτη με αμηχανια, 

με το να θελεις να τραγουδησεις και να μην μπορεις, 

με το μαθαινεις παιχνιδια ρεζιλευτικα σε γυμνασιοπαιδα τα οποια στην αρχη σνομπαρουν λες και δεν υπαρχει αυριο και μετα ενθουσιαζονται και χαιρονται και ευχαριστιουνται το παιχνιδι οσο και ετσι! οταν λεω παιχνιαδια εννοω "αλη-μπαμπα και οι σαραντα κλεφτες", "teeth" και "ω μαριαμ μαριαμ μαριαμ"!

με ζαχαρωτα και παγωτο μηχανης

με εμας να κοροιδευουμε κατι ασχημα ψαρακια

με εμας να αποχαιρετιομαστε και να λεμε αχ!κιολας?ουφ.

με επιστροφη στο σπιτι για λιγο και μετα αντε παμε παλι

με ταβλι και ξεσκαλωμα

με εμενα να δω τι θα κανω στο μελλον μου

με την μια να τα βρισκω και να βλεπω οτι δεν τα εχασα και ποτε(φιουυ....)

με την αλλη να θελει να νοικιασει διαμερισμα

και την παραλλη να ξενιτευεται σε νησι για σπουδες και φοιτητικη ζωαρα και να μην εχει σταματησει να γκρινιαζει

με τους αλλους να σε σκεφτονται και να σου παιρνουν αυτο που ανεφερες στην συζητηση και ετσι εσυ να τους ανεβαζεις κατι εκατοστααααααα πιο ψηλα στην εκτιμηση σου

με το δωματιο μου να μπαινει σε μια σειρα

και εμενα που δεν μπαινω ποτε σε σειρα.

πολλα συμβαινουν

θα μπουν σε σειρα. ναι!
ακου τωρα παλι το cin cin και ολα θα κυλησουν ομαλως:)
καλο βραδυ

pretend

τελευταιο μαθημα αυριο. τελος εξεταστικης για μενα. επισημα.
αλλα θα γινει και μια μικρη αποπειρα για ενα ακομα...θα δειξει!
και συνεχιζω δυναμικα το κασκολ. δευτερο κουβαρι;)
και εκανα κατι βραχιολια το απογευμα και ενθουσιαστηκα μονη μου!ενταξει ενθουσιαστηκε και η αδερφη μου για συμπαρασταση:Ρ
και κατι εχει αλλαξει.

ψιλοραγισει νομιζω.

δεν ξερω τι.

υποφερω σας λεω.
και ειναι αυτες οι βολτες με τις φιλεναδες σου, που κανεις βλακειες -η εστω κανουν- οπως τοτε στο γυμνασιο που πηγαινατε στο μολ -το μεγαλο- και γινοσασταν ρεζιλιααα!
και τωρα κατι χαλασε. και εισαι πρωταγωνιστρια σε σκηνικο που δεν ζητησες. χωρις να το θελεις ρε παιδι μου. και επηρεαζεις την κατασταση κατα κορον με τις επιλογες σου... και τι σου φταινε οι γυρω σου που τις λουζονται?

οχι.αν γυρναγε ο χρονος πισω την ιδια σταση θα κρατουσα. μπορει να μην βιαζομουν σε καποια πραγματα. οντως. να μην εστελνα καποια μηνυματα με ολα τα αλλα ειμαι οκ. τα υποστηριζω ακομα και μπορει ολα να ειναι ενα κουβαρι μεσα μου αλλα δεν αλλαζω σταση.
αλλα τωρα τι?απο δω και περα?
ενα απλο ποστ ενα απλο γιατι σε βαζει σε ολο αυτο το παραληρημα.
αλλα ασε τις δευτερες σκεψεις και κοιμησου!
καληνυχτα<3

πισω μπρος

πισω.εψαχνα για κατι ασχετο στα αρχεια μου -τα ακριβοθορυτα- και πετυχα εναν φακελο "απορρητο" και μεσα κατι αρχεια. το ενα word ειχε τιτλο "word_no1" και ειχε λιγες σκεψεις διατυπωμενες απο την αρχη του καλοκαιριου. τοτε που ακομα το μπλογκ ακομα πλανιοταν στο μυαλο μου.δεν θυμαμαι το ποτε. ουτε θυμαμαι το σκηνικο που παιζοταν και τι γραφω και για ποιον. θυμαμαι ομως τα συναισθηματα. ειναι γνωριμα. γιατι παντα αυτα μενουν.
αυτο ειναι λοιπον

<<  Είναι που δεν καταλαβαινεις τι λεει...γιατι δεν εχεις την ορεξη –δυναμη να το πω;- να μπεις στην καταστασή του....απλά αυτη τη χρονικη στιγμή φίλε μου –καλε μου φιλε- δεν μπορω να ερθω στην φαση που περνας...δεν εχω την διαθεση να σκεφτω κατι παραπανω απο τον εαυτο μου-συγκεκριμενα...τον ΕαυτΟΥΛΗ Μου- . μην ρωτάς γιατί.δεν υπαρχει διοτι. Δεν θα σου πω φτηνες δικαιολογιες.δεν τις αξιζεις. Οπως και δεν αξιζεις και μενα τωρα διπλα σου. Εγω φταιω γιαυτο δεν διαφωνω.. αλλα θα με συγχωρεσεις; Σε λίγο θα είμαι οκέι και θα ειναι ολα καλα...πολύ καλά..θα γυρισω σε αυτά που ξέρεις...απλα θέλω τον χρόνο μου...ενα χρονικο διαστημα Δt για να επανέλθω.
ευχαριστω.στο χρωστάω.

Υγ.: υποσχέση. Έχω θέσει το Δt να τείνει στο 0.επανερχομαι  >>

και ετσι ειναι τα πραγματα...οσος καιρος και να περασει τα συναισθηματα δεν θα τα ξεχασεις. οι λεξεις οσο και να πονεσαν φθειρονται και αλλαζουν σχημα. ενω τα συναισθηματα εκει.αναλοιωτα.
και ειναι και που σημερα -δηλαδη χθες δευτερα- γιορταζει η παλια μου φιλη αυτη που κοψαμεαποταμακαιχωριςναμαθωποτετονπραγματικολογο.και ειναι που παντα θα κανεις πισω. 

ισως ετσι μονο θα μπορεσεις να κανεις μπρος.

αυριο ειναι μια αλλιωτικη, μαλλον δυσκολη, πρωτογνωρη μερα!λεπτομερειες αλλη στιγμη;Ρ ευχηθειτε μου καλη τυχη:)
ευχαριστω!
καληνυχτα σας:)

φθινοπωριασε.

καταλαβαινεις οτι φθινοπωριασε πολυ ευκολα.
δεν ανοιγεις πια διαπλατα ολα τα παραθυρα.
δεν εχεις σε συνεχη και ατερμονη λειτουργια τον ανεμιστηρα.
κοιμασαι και δεν ιδρωνεις. ανταυτου θες σεντονι!
και το σοκ? κανεις μπανιο και δεν το εχεις τερμα στο κρυο!!ακουσον ακουσον.
και το πιο ωραιο?μπορει να μην μπορω ακομα να συγκεντρωθω αλλα βρηκα αλλη ασχολια:) πλεξιμο!!εχω απο περσι δεκα κουβαρια μαλλι για να κανω κασκολ στις θειες μου!ειχα ξεκινησει μετα κατι αλλο ξεκινησα και το παρατησα και μετα καλοκαιριασε οποτε ποιος ο λογος?αλλα τωρα...ηρθε η ωρα τους!!!ξεκινω με το πρωτο με ενα απλο σχεδιο που καποιος μου εχει πει...αγγλικο λαστιχο(???) εγγλεζικο?? καπως ετσι λεγεται...και βλεπουμε για το αλλο!! βασικα μακαρι να ξεκινησουμε μαθηματα με τις double crochets απο οκτωβρη νοεμβρη! ειναι απο τα πραγματα που ανυπομονω για τον φετινο χειμωνα:)

και ετσι με το πλεξιμο μπορει και να εγινε η αρχη!μπορει και οχι...παλι ξεχασα να το παρω!!!πρεπει να παρω κανα δυο πραγματα για να αρχισω να φτιαχνω το δωματιο μου...αλλα ολο το αναβαλω-ξεχναω και...φτου! και για το αλλο που λεγαμε...τελικα ενα πραγμα ειναι που δεν μπορω να αποβαλω με τιποτα...να χαλασω χατιρι, να κρατησω κακια ρε παιδι μου!δεν σου εχει τυχει?κλασσικο παραδειγμα τα αδερφια...που σου σπανε τα νευρα αλλα το ξεχνας και παει εξατμιστηκε!αλλα σε φιλη μου και τοσο εντονα δεν μου εχει ξανατυχει!ε αυτο φιλεναδα δεν στο συγχωρω:Ρ χεχεε αντε μωρε...μπορει και ναι...ειδες?παλι με τουμπαρες!-.-;Ρ χαααχαχαχα

παρε μια μαργαριτουλα <3

και το σουπερ μυαλο νο2 ξεκινησε δουλεια!και ειναι τοσο κυριουλα! και επειδη ειναι σε ιδιωτικο πρεπει να ντυνεται και αναλογως γιαυτο και φαινεται τοσο η διαφορα...αχ αχ!την καμαρωνω λες και ειμαι η γιαγια της και λεω "αχ το κοριτσι μου πως μεγαλωσε ετσι...ποτε ητανε τοσο δα και δες το τωρα!!ολοκληρη δεσποινις!". ασε και...σου εχει συμβει να δεις κατι σε ονειρο και να νομιζεις οτι εγινε κανονικα και να μπερδευσαι τι εχει γινει και τι οχι? εμενα πολυ συχνα...αλλα τωρα εγινε το αναποδα...μου ειπαν κατι κανονικα και νομιζα οτι το ειχα δει σε ονειρο το πρωι και αναρωτιομουν ολη μερα μεχρι να μου λυσουν την απορια! και βασικα ηθελα να πω οτι αυτην την αλλαγη του σουπερ μυαλου μου θελω!!!να γινει κατι δραστικο που θα μου τρωει πολλες ωρες την μερα αλλα θα μου αρεσει και θα με ικανοποιει γιατι θα ειναι φουλ δημιουργικο!!
κισιιζ:)

23:31

ξερεις ποσο υπολογιζω την γνωμη σου. και γιαυτο γιατι το κανεις αυτο? ναι τα εχω κανει σκατα με την σχολη με τα αγγλικα και δεν ξερω που μου πανε τα τεσσερα αλλα δεν ξερεις κατι. δεν εχεις μπει στην σχολη μου.(ουτε καν εχεις μπει μεσα στο κτηριο αλλα αλλο αυτο!) δεν ξερεις πως ειναι στην μεση του εξαμηνου να συνηδειτοποιεις οτι δεν μπορεις να διαβαζεις διωρα και τριωρα παραπανω καθημερινα για να βγαλεις την υλη και του αλλου μαθηματος και να πρεπει να το παρατησεις ενω ολοι οι φιλοι και συμφοιτητες σου συνεχιζουν να το παρακολουθουν και ενω εκεινοι καθονται εσυ πρεπει καθε φορα να λες -"φευγω" -"καλα δεν θα μεινεις, εχουμε αλλες δυο ωρες!" -"εε...βασικα δεν παρακολουθω αυτο το μαθημα..γιατι εχασα την μπαλα και δεν προλαβαινω με τιποτα και και και..."
και τι σε νοιαζει θα μου πεις?οσο και να το παιζω κουλ, δεν ειμαι. γιατι σε επηρεαζει η αποψη των αλλων. υποσυνηδειτα. γιατι εσυ και φετος θα παρακολουθησεις τα ιδια μαθηματα ενω οι αλλοι τα περασανε και θα κανουν νεα ενδιαφεροντα πραγματα ενω εσυ παλι τα ιδια που δεν τα καταλαβαινεις και δεν τους δινεις την πρεπουσα σημασια και ποτε θα σταματησεις να το κανεις αυτο???
δεν σε αντεχω αλλο. ολο λες λες και τιποτα δεν κανεις.
και σου λεω φιλε μου καλε. να μου λες τα λαθη μου και τα ελλατωματα μου. θελω. και πρεπει. αλλα και να με ρωτας που και που "πως νιωθεις γιαυτο?" χωρις υποτιμητικο υφακι και ξερωγω ιστορια. και ξερεις ποσο εχω αλλαξει και ποσα πραγματα και συνηθειες σου εχω κολλησει? και ξερεις ποσο με εκνευριζει αυτο οταν συνηδειτοποιω οτι αυτα τελικα με εχουν κανει πιο ξενερωτη και απομακρη και οχι καλυτερη. γιατι το να κανω πραγματα που δεν ειναι ο εαυτος μου για να σου "αρεσω" και να με εχεις φιλη μπαινει παντα μεσα στο παιχνιδι. αλλα τι γινεται οταν χανεις τελικα τον εαυτο σου? κ δεν ξερω και που θα τον βρω τωρα. εχει παραχαθει μου φαινεται.
και εχω καταλαβει οτι το προβλημα μου ειναι και αλλο. βαριεμαι. δεν εχω τιποτα ομορφο και δημιουργικο να κανω και η φλατζα εχει καει.δεν παει αλλο.
θελω προγραμμα φουλ και νεα αρχη. θελω τοσο φορτωμενο προγραμμα που να μην μπορω να παρω ανασα και να αναζητω απεγνωσμενα πανω απο 5 ωρες υπνο και να θελω να καθομαι ολη μερα και να μην κανω τιποτα. αλλα τοτε θα εχω τοσα πραγματα να κανω που τουλαχιστον θα ειμαι χρησιμο ον. οχι οπως τωρα που απλα υπαρχω. και τρωω! απο αυτο αλλο τιποτα... απο αυριο αυτη η σαπιλα αλλαζει. θα μπουν νεοι στοχοι και θα χαρακτει νεα πορεια. να δουμε και λιγο φως πια ρε αδερφε!
και οχι δεν σε ξεχασα φιλεναδα. απλα εχω θεματακια και με μενα οποτε... θα λυσω πρωτα αυτα και μετα θα σου ζητησω τα ρεστα. γιατι πρεπει πρωτα να ταχω καλα με τον εαυτο μου και μετα να σαρχισω. οχι στις γρηγορες. απλα να τα πουμε διεξοδικα. 

και τωρα?

ακου και αυτο:)

[το ακουω τωρα!και ναι αγαπω την διασκευες και τις επανεκτελεσεις...]

και γυρισα...αναπληρωσα τον χαμενο υπνο...περπαταω σαν ανθρωπος...εβγαλα το γυαλι απο την πατουσα μου που με πονουσε...εμεινε μονο να νιωθω πληρως και ολα τα δακτυλα των ποδιων!κατα τα αλλα ολα επανηλθαν στον φυσιολογικο ρυθμο τους. α!εμεινε και αυτο...να ξεκινησω διαβασμα εξεταστικης...ναι!για να ξεκινησω ομως πρεπει να μαθω αν ειναι ανοιχτη η σχολη μου...ισως?αλλα πως...το φορουμ μας ειναι κλειστο...και παιζει να ειχαμε καταληψη...καλα καταλαβες ειμαι πληρως ενημερωμενη:) αυριο ομως θα κανω το μεγαλο βημα και θα παω στο αναγνωστηριο.τελος.αυτο δεν το διαπραγματευομαι.

και τωρα ποιος διαβαζει?και ποιος εχει ορεξη για διαβασμα?με τον εναν να παντρευεται (ξαδερφος) και την αλλη να πηγαινει μυκονο για μονιμα-μαλλον (αδερφη), τον αλλονα-μικρουλακο να ειναι αρρωστουλης (ανηψιος) και τον αλλονα το μεγαλο να πρεπει να κανει του κοσμου τις εξετασεις να δουμε τι επαθε και επεσε ο αιματοκριτης (παππους)!μην με ρωτατε απο που επεσε...αυτο μου ειπανε αυτο λεω.και σε αυτην την παραζαλη εγω πρεπει να σταθω ψυχραιμη και με κουραγιο για το αυριο!πως κυριοι;ΠΩΣ?? με εχει πιασει παραζαλη και παραμιλαω, παραλογιζομαι και τα λεω ολα ανακατα. δεν ειναι και η πρωτη φορα θα μου πεις.ετσι και εγω θα εκφραστω θα περιαυτολογησω θα υπερβαλω θα το παρακανω!!!ετσι ρε παιδι μου. γτ εχω ντερτια. και δεν γινοτανε αυτο το χρυσο παιδι να μην εχει κοπελα!μου εκοψες τα φτερα σημερα.εκει που καθομουν και ασχολιομουν με κατι κατευθειαν να με προσγειωσεις.να με ριξεις στα ταρταρα.δεν καταλαβα...ειναι πραγματα αυτα!πως θα ονειροπολω εγω τωρα? και τι σημαινει απλα το ονομα του ξερεις?δεν ειναι αρκετο αυτο?αχ...ααααχ!!!

βαθιά ανάσα και πάμε.

6:40 σημερα το πρωι....πηραμε το πλοιο για πειραια.

ητανε η ωρα που γεμισα τα πνευμονια μου με θαλασσινο αερακι για να εχει αποθεμα για τον χειμωνα.

ητανε η τελευταια αποδραση πριν τον εγκλωβισμο απο τον εγκλωβισμο μας στην καθημερινοτητα.

ητανε η ευκαιρια μου να βαλω για λιγο το αγχος στην ακρη.

και ητανε ομορφα.

ολα ξεκινησαν στο ραντσο στο σοφικο κορινθιας. με τα υπερτατα στελεχατα:)

(φωτογραφιες δεν υπαρχουν στο πισι ακομα.)

ητανε ωραια και ξεκουραστα. με γνωριμα προσωπα. με ορεξη για τραγουδι και βλακειες. με συζητησεις προσωπικες. με χαβαλε και μπουρδες. με παλερμο.
και το πραγμα συνεχιστηκε στον γαλατα...αφου...

"σημερα γα-σημερα γαμος γινεται..."
(φωτογραφια: οι απιστευτες μπομπονιερες)
σόι, χαμός, χαρα, "λιγη" συγκινηση(πρωτος ξαδερφος τι να κανουμε:Ρ) και πολυ χορος!!
αρα?και πολυ πονος...ακομα δεν νιωθω τα δακτυλακια μου...αλλα θα γκρινιαξω αλλη στιγμη για αυτο!!!και ηταν τοσο ομορφα <3
και με δύο ώρες ύπνο ξυπνησαμε για να παρουμε τον δρομο της επιστροφης.

και καπως ετσι τελειωσε.
αλλα ητανε τοσο υπεροχαα που δεν προλαβα να γκρινιαξω.(ουαου!)

το ευχαριστηθηκα...
και απλα εκει στο τελος που ξερεις οτι οολο αυτο τελειωνει και θα γυρισεις πισω....αρχιζεις και γεμιζεις στο μυαλο σου με αυτες τις εικονες...και φωτογραφιζεις και μερικες για να τις εχεις καβάτζα...για να μπορεις να τις βλεπεις στο κινητο σου και να σου ερχονται στο μυαλο ενα προς ενα!!

και ετσι κοιτώντας την θαλασσα που μενει πισω...παιρνεις μια βαθια ανασα.

θα κατσεις μαζι μου στο πουλμαν?

το απογευμα φευγουμε!εκδρομη:)
και αφου ειναι εκδρομη στελεχων εγγυαται επιτυχια! θα μαστε κοσμος και ντουνιας, αλλα παντα σου ερχεται μια ερωτηση στο μυαλο... "με ποιον θα κατσω στο πουλμαν?" στο σχολειο παντα με τυραννουσε αυτη η ερωτηση...βασικα η απαντηση της ηταν τοσο κρισιμη για μενα!!στο δημοτικο δεν θα με ελεγες κοινωνικη! σε συνδιασμο βεβαια με το γεγονος οτι παντα ζαλιζομουν και γιαυτο καθομουν ή διπλα στη δασκαλα(σπασικλακι) ή το πολυ στην δευτερη σειρα... υπηρχε παντα ενα θεμα! ε...στο γυμνασιο δεν θυμαμαι ποσο βελτιωθηκαν τα πραγματα αλλα αρχισα να συμβιβαζομαι και να καθομαι ολο και πιο πισω...μεχρι το λυκειο τα ειχα καταφερει περιφημα αλλα τοτε αρχισαν τα μαγκακια της υποθεσης να πιανουν την γαλαρια οποτε και παλι στην μεση βρισκομουν!τοσος κοπος, μοχθος και αγχος για το τιποτα...φτου!
αλλα μην ανησυχειτε!περσι καταφερα και εκατσα στην γαλαρια πηγαινοντας ωρωπο στο σπιτι της ξανθομαλλουσας!αλλα τι να το κανεις...εκει μετα την μαλακασα εχει κατι στροφες....που ημουν ετοιμη για το μοιραιο...ευτυχως φτασαμε και περπατησα λιγο, εισπνοη-εκπνοη, εισπνοη-εκπνοη και ολα εγιναν καλυτερα! οπως τοτε μου καναμε κατι απιστευτα μεγαλα ταξιδια για το μπόι μου με την φαμιλια και ζαλιζομασταν και κατεβαιναμε και οι τεσσερις απο το αυτοκινητο ζαλισμενες και περπαταγαμε μεχρι λιγο πιο κατω με την μαμα οπου ερχοντουσαν οι αλλοι με το αυτοκινητο και μας περνανε για να συνεχισουμε τον μακρυ δρομο!!
και αυτη την φορα ολα καλα!βρηκα με ποιον θα κατσω!και ετσι ολα θα ξεκινησουν ομαλα και ομορφα σε αυτην την εκδρομη!γιατι παντα εχεις την εννοια ποιο φιλαρακι θα ειναι διπλα σου...να μιλησεις, να γελασεις, να πεις μπουρδες, να σωπασεις, να ακουσεις μουσικη για να καταφερεις να ξεζαλιστεις και να κοιταζεις εξω απο το παραθυρο τα τοπια να μενουν πισω. να εχεις διπλα σου εναν φιλαρακο σαν τον Γουντι και να τραγουδατε "οταν η τυχη σου θα ναι φευγατη και εσυ μακρια απο το ζεστο σου κρεβατι, τοτε θυμησου την χρυση συμβουλη...εγω και εσυ μαζι!"

νατασσα.

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012.

Τεχνόπολη.

Νατασσα Μποφίλιου.
δεν την ξέρεις?να την μάθεις!!
απιστευτη φωνή...και στο λάιβ!!

Τίτλος: Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου
Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να 'ναι κούνια μας
δεν μπορείς να τα ΄χεις όλα
πρώτη φράση που μαθαίνουμε

Από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ' αδέρφια μας
μάθε πλέον να μοιράζεσαι
έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε

και τα χρόνια περνάνε
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει...

και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι...
μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει 
πάντα...

ιν κολορς

και οταν μπερδευτουν τα συναισθηματα και οι λεξεις?την κατσαμε!ποσες αναλυσεις πια και ποση προγραμματισμοι στο κεφαλι για το τι θα γινει?μηπως πρεπει απλα να αφηνουμε τα πραγματα να συμβουν?και οτι γινει ρε παιδι μου!!!και αμα πληγωθει και καποιος στην πορεια τι πειραζει...?ή μηπως οντως πειραζει??
δεν ξερω για σενα αλλα εγω σκεφτηκα αρκετα.δεν εχω σκεφτει αρκετα την σχολη μου και το μαθημα που δινω αυριο αλλα ποιος νοιαζεται...εσυ!τομαρακι που θα μου την ξαναμπεις αμα δεν παω να δωσω το μαθημα...ναι κουκλα μου το ξερω αλλα θα παω!ετσι εχω αποφασισει τα τελευταια 5 λεπτα.
και ακου αυτο!

και το βαζω γιατι το ακουω.γιατι το ακουω?μα το ακουσαμε στο ραδιοφωνο στο αυτοκινητο τις προαλλες και ενθουσιαστηκε η μαμα μου και της ειπα οτι λογικα ειναι minor project και βγηκα σωστη και χαρηκα(:D) και της το εβαλα τωρα να το ακουσει και πρεπει να το ακουσετε και εσεις!

βεβαια δεν εφυγε χωρις σχολιακι...

-"πολυ εξω το εχεις ριξει εσυ"
-"μα δυο λεπτα εφυγα μονο" (βολτα=2ωρες)
και τι αλλο?αυτα!
κ μαλλον αυριο δεν θα παω.